Σωματοφύλακας ή Φιλιππινέζα;

Χωρίς να θέλουμε να προσβάλουμε τους συμπαθείς σε όλους μας υπηκόους των Φιλιππίνων – οι οποίοι χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης στην Ελλάδα – ο τίτλος είναι καθαρά μεταφορικού χαρακτήρα και θέλει να αποδώσει την εσφαλμένη νοοτροπία που διέπει μερικούς σημαντικούς ανθρώπους, οι οποίοι, ενώ λαμβάνουν τις υπηρεσίες προστασίας που προσφέρει ένας επαγγελματίας φύλακας προσώπων, συμπεριφέρονται σε αυτόν σαν υπηρέτης.

Όσα άτομα θα ήθελαν να εργαστούν στον τομέα της ασφάλειας επίσημων, σημαντικών – και γενικά – διάσημων προσώπων, καλό θα ήταν να διαβάσουν προσεκτικά το παρακάτω κείμενο. Και όταν τελικά αποφασίσουν να καταθέσουν το βιογραφικό τους σημείωμα και επιλεγούν για τη φύλαξη ενός οποιουδήποτε σημαντικού προσώπου, να ξεκαθαρίσουν εξαρχής ποια θα είναι ακριβώς τα καθήκοντά τους.
Γενικά, δεν ανήκω στην κατηγορία των επαγγελματιών που αλλάζουν εύκολα εργασία και με δεδομένο άλλωστε ότι τα τελευταία 8 χρόνια έχω δική μου εταιρεία εκπαίδευσης και είμαι αντιπρόσωπος της ΜΑ 1στην Ελλάδα, ο χρόνος μου είναι περιορισμένος.
Οι ιστοριούλες όμως που θα διαβάσετε παρακάτω, είναι δυστυχώς πέρα για πέρα αληθινές…

Εν έτει 2000 με στέλνουν σε έναν εφοπλιστή Κ.Κ. για να αναλάβω δήθεν την ασφάλειά του. Ημέρα Δευτέρα λοιπόν, παίρνω τη μηχανή μου, πάω στον Πειραιά στο γραφείο του προκειμένου να ξεκινήσω εργασία, ανοίγω χάρτες, καθορίζω διαδρομές, βρίσκω όλα τα ασφαλή σημεία, νοσοκομεία, δρόμους διαφυγής κ.λπ. και προσπαθώ να κάνω μία ανάλυση ρίσκου για να δω πού βρισκόμαστε σε επίπεδο απειλής. Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση λοιπόν, είναι ότι όταν μπήκα στο γραφείο του, όλοι, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών του, μου είπαν να μη δίνω σημασία σε κάποια πράγματα που θα ειπωθούν και να έχω υπομονή.
Ημέρα Τρίτη πηγαίνουμε σπίτι του για να δούμε τα μέτρα ασφαλείας που είχε λάβει (τελικά τα μέτρα ήταν ελλιπή) και εκεί ακούω για πρώτη φορά το πρόσωπο για το οποίο θα είχα την ευθύνη για την ασφάλειά του, να βρίζει με άσχημο τρόπο ακόμα και τα "θεία".

Ημέρα Τετάρτη βρισκόμαστε σε πολύ γνωστό κοσμηματοπωλείο. Εκεί μου συστήνει κάποιο άλλο πρόσωπο και μου πετάει τα κλειδιά πάνω στο τραπέζι, λέγοντάς μας κατά λέξη «. Πηγαίνετε Εκάλη να μου φέρετε τη γκόμενά μου»!!!
Σκέφτηκα να παραιτηθώ εκείνη τη στιγμή, αλλά μόλις είχα έρθει στην Αθήνα και τα οικονομικά μου ήταν σε άσχημη κατάσταση, οπότε λέω «υπομονή Ανδρέα, υπομονή». Την ίδια φράση έλεγα στον εαυτό μου καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής προς την Εκάλη, καθώς και στο γυρισμό. Του παραδώσαμε λοιπόν τη «γκόμενά» του και μετά από 1 ώρα και δέκα λεπτά υπομονής, παραιτήθηκα.

Κατά την υπηρεσία μου σε κάποιον άλλο γνωστό επιχειρηματία (Δ.Γ.) αφήνουμε τη συνοδευτική μοτοσικλέτα σε κάποιο συνεργείο, το οποίο την κρατάει για επισκευή και μετά από 25 (!) ολόκληρες μέρες, δεν την έχει ακόμα ετοιμάσει. Ο επιχειρηματίας λοιπόν, μου ζητάει το τηλέφωνο του συνεργείου για να τους «μπινελικιάσει» όπως χαρακτηριστικά μου ανέφερε. Τηλεφωνεί και ένας νεαρός από το συνεργείο του μίλησε κάπως άσχημα. Με φωνάζει λοιπόν στο γραφείο έξαλλος και μου λέει «.θέλω να πας τώρα στο "μ.α" αυτόν και να του σκάσεις ένα "μπουνίδι" στη μάπα, ΤΩΡΑ!.», προσθέτοντας «.μπορείς ή να στείλω άλλους;». Κοντοστέκομαι λίγο και του λέω «θα το τακτοποιήσω».
Παίρνω τη μηχανή και στο δρόμο συλλογιζόμουν πώς θα το λύσω το θέμα αναίμακτα, μιας και "μπραβιλίκια" δεν είχα κάνει ποτέ και ούτε είχα σκοπό να κάνω, αλλά και από την άλλη δεν θα ήθελα να φανώ "λίγος" στον επιχειρηματία, τον οποίο, να σημειώσουμε ότι στους 10 μήνες, πρώτη φορά τον είδα να είναι τόσο έξαλλος και να μου ζητά τέτοιου είδους "υπηρεσίες".
Μπαίνω λοιπόν στο μαγαζί και βλέπω τον τύπο που μίλησε άσχημα στον επιχειρηματία, τον κοιτώ στα μάτια και του λέω «. πριν από λίγο μίλησες σε κάποιον πολύ άσχημα». Μα, μου λέει, «αυτός μου μίλησε απότομα». Τον σταματάω και του λέω «τηλεφώνησέ του τώρα και ζήτα συγνώμη για τον τρόπο που του μίλησες και έτσι θα γλιτώσεις πολλά προβλήματα». Του τηλεφωνεί λοιπόν αμέσως και με ήπιο τρόπο του ζητά συγνώμη. Με το που κλείνει το τηλέφωνο, χτυπά το κινητό μου. Ήταν ο επίσημος, ο οποίος μου δίνει "άκυρο" για την "αποστολή". Βγαίνοντας από το συνεργείο για να επιστρέψω, βλέπω τον ένα συνεργάτη μου που δουλεύαμε μαζί, μαζί με άλλο άτομο αγνώστων στοιχείων, οι οποίοι είχαν έρθει να "τσεκάρουν" αν θα εκτελούσα την αποστολή. Όπως ήταν φυσικό, η αντίστροφη μέτρηση στην υπηρεσία του συγκεκριμένου επιχειρηματία είχε αρχίσει για εμένα.
Υπάρχουν και άλλες ανάλογες κωμικοτραγικές ιστορίες, όπως για παράδειγμα, γνωστή πολιτικός που χρησιμοποιούσε το συνοδό της για να βγάζει βόλτα το σκυλάκι της!!!
Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα ευτράπελα περιστατικά, τα οποία άλλωστε συγκεντρώνω, προετοιμάζοντας τη συγγραφή ενός βιβλίου με τον παραπάνω τίτλο και είμαι σίγουρος ότι οι "παλαιοί" στο χώρο συνάδελφοι θα έχουν ακούσει περισσότερες.
Η συμβουλή μου λοιπόν σε όποιο συνάδελφό αναλαμβάνει να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε VIP είναι να ξεκαθαρίζει εξαρχής ποια θα είναι τα καθήκοντά του. Δηλαδή «Προσωποφύλακας ή Φιλιππινέζα»;
Καλό θα είναι επίσης όπως γίνεται και στο εξωτερικό, να υπάρχει συμβόλαιο σχετικά με την αμοιβή και το ωράριο, κάτι το οποίο στην Ελλάδα φαντάζει εξωπραγματικό.

Ανδρέας Βενέτης
Αναγνωρισμένος εκπαιδευτής
σε θέματα ασφάλειας από
ΟΑΕΔ (κωδικός εκπαιδευτή 10418)
Ε.ΚΕ.ΠΙΣ. (Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης)
ΜΑ-1 INTERNATIONAL SECURITY ISRAEL