“Similia Similibus Servientur”: Tα Όμοια θα εξυπηρετούνται από τα Όμοια

Μία καινοτόμα εισήγηση που αφορά στο μέλλον της πρακτικής της ασφάλειας – security managing, που συσχετίζει το αξίωμα το οποίο ισχύει στην ομοιοθεραπευτική (τα όμοια (θα) θεραπεύουν τα όμοια – "similia similibus curentur") με τα θέματα αντιπληροφοριών και ασφάλειας. Αφορά δηλαδή σε ένα νέο «portrait parle» στο επιχειρησιακό πεδίο, όταν το περιθώριο χρόνου είναι ανύπαρκτο και τα μέσα απεικονίσεων υψηλής τεχνολογίας δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

Εισαγωγή
Η επιστημονική έρευνα γίνεται με δύο τρόπους. Είτε στο εργαστήριο είτε στο γραφείο. Για τη στοιχειοθέτηση και υποστήριξη των αναφερομένων χρησιμοποιείται η επιστήμη των μεθόδων (Βαν. 6, σ. 146-215). Η τεκμηρίωση των όσων παρατίθενται, γίνεται συνήθως με δύο τρόπους. Με το σύστημα του Χάρβαρντ (κλασικό και τροποποιημένο) και με το σύστημα της Λειψίας. Το πρώτο αφορά στην παρενθετική αναφορά του συγγραφέα, το έτος, αν αναφέρονται περισσότερα έργα του και τη σελίδα. Αυτά παρατίθενται αμέσως μετά τα όσα χρήζουν τεκμηρίωσης. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται κατάλληλη σύνδεση με τη βιβλιογραφία (κλασικό σύστημα). Επίσης γίνεται με αριθμητική παραπομπή σε πηγές και σελίδες (τροποποιημένο σύστημα Χάρβαρντ). Το δεύτερο σύστημα, το σύστημα της Λειψίας, συνίσταται στη με αριθμητικό δείκτη παραπομπή, σε ταυτάριθμο δείκτη υποσημείωσης, όπου γίνεται και η βιβλιογραφική σύνδεση. Για λόγους ευελιξίας χρησιμοποιείται το πρώτο – και μάλιστα τροποποιημένο ιδιαίτερα.
Η ιδέα για την παρούσα εργασία γεννήθηκε στα έδρανα του αμφιθεάτρου της Οδοντιατρικής Σχολής, όπου διεξάγονταν οι σπουδές του προγράμματος της E. E.O. I. Σ. (Βαν. 12 και Βαν. 7). Το σημαντικό ρόλο τον έπαιξε ο χρονισμός. Η παράθεση δηλαδή επιστημονικών γνώσεων από ένα γνωστικό αντικείμενο τελείως διαφορετικό από το γνωστικό αντικείμενο του συντάκτη, με αποτέλεσμα να ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο πρωτότυπων γνώσεων από το ένα μέρος και με παρατηρούμενη ταυτόχρονα «ασφυξία» των γνώσεων του γνωστικού αντικειμένου του υπογράφοντος σε ορισμένες πτυχές του, που οι υπάρχουσες γνώσεις επί το πολύ αμετάβλητες, δυσχεραίνουν την πρακτική που απαιτούν οι νέες ανάγκες στην ολοένα προς το πιο σύνθετο εξέλιξη. Και αυτό έχει να κάνει με την ανάγκη της πρόληψης του εγκλήματος (κοινού, οργανωμένου, διασυνοριακού, τρομοκρατίας, πειρατείας, βιομηχανικής κατασκοπείας και της συνεπαγόμενης μυστικής δράσης), που ο στενός του πυρήνας σύγκειται σε αυτό που ο Κώδικας ISPS προσδιορίζει (σημείο 18.1, Β΄ Μέρος) ως αναγνώριση σε μη διακριτή βάση των χαρακτηριστικών και των τρόπων συμπεριφοράς ατόμων, που είναι πιθανό να απειλήσουν την ασφάλεια. Θέμα δύσκολο, που απαιτεί ολιστική προσέγγιση με γνώση στηριγμένη – και οι υπάρχουσες (γνώσεις) εξυπηρετούν με επάρκεια, αλλά όχι αποτελεσματικά. Σε τέτοιες καταστάσεις μπαίνει το ζήτημα παραγωγής νέας γνώσης και προσέγγισης του υπό εξέταση θέματος με ελιγμό. Το πρώτο βήμα είναι να περιχαρακωθούν οι ιδέες. Και στο σημείο αυτό μπορεί κάποιος να θυμηθεί τα γνωστά λόγια που απευθύνει ο Μεφιστοφελής στο μαθητή, στο «Φάουστ» του Γκαίτε «.των ιδεών η φάμπρικα έχει κατιτί από την τέχνη του υφαντή. Χίλιες κλωστές κινεί μια πατησιά.οι κλωστές άφαντες περνάνε, δεσίματα χιλιάδες κάνει μια χτυπιά.» (Βαν.14,σ.176). Με άλλα λόγια αγγίζονται τα όρια της φιλοσοφίας με τη σωκρατική άποψη. Όχι μόνο να περιγράψει αλλά και να κάνει παρεμβάσεις. Και αυτό αποτελεί και τη βάση για κάθε δημιουργική προσπάθεια. (Αδαμάντιος Κοραής).
Συνακόλουθα διαπιστώνουμε πλέον ότι, η φιλοσοφία δεν είναι ναός, αλλά ναυπηγείο (Georges Canguilhem (Βαν. 4, σ.26), που μας βοηθά όχι μόνο στη θεώρηση και στην παραπέρα ανάπτυξη ενός γνωστικού αντικειμένου στο σύνολό του, αλλά και στην ανάπτυξη επιμέρους συνθετικών του, έστω και αν αυτά είναι υποστηρικτικής φύσης κύριων γνωστικών αντικειμένων. Στη διερεύνηση αυτή γίνεται μία αναστροφή στην επαναθεώρηση του «χώρου» του γνωστικού μας αντικειμένου. Της επιστήμης του Security Management, ως χώρου διεπιστημονικού, όπου οι « πίσω αυλές των οικοδομημάτων των επιστημών συναντώνται». Η αλήθεια της απόλυτης ενότητας και αρμονίας (Βαν. 2, σελ.23 και Βαν. 11, σ.19). Εκεί όπου ζυμώνεται ο δανεισμός γνώσεων από τη μία επιστήμη από την άλλη και που φαίνεται να αναπτύσσονται ετεροπολικοί δεσμοί (προσφορά και αποδοχή στοιχείων). Με τη ζύμωση αυτή παρατηρείται στη συνέχεια η δημιουργία ενός δυνατού δεσμού, που μόνο στην κβαντοθεωρία είναι δυνατός. Και ο δεύτερος αυτός δεσμός, ο ομοιοπολικός, («μοίρασμα από κοινού», στοιχείων) αφορά στην ουσία της παρούσας εισήγησης. (Ένας τέτοιος « δεσμός» αναφύεται από την εργασία της Βαν. 7, που πραγματεύεται περί της αναγωγής διαφορετικών, στο εν. Επίσης Βαν. 14, Κεφ. ΙΧ και σ. 173-179).
Ένα από τα κύρια αντικείμενα στο security managing, το οποίο περιλαμβάνει και τη διεξαγωγή των δραστηριοτήτων αντιπληροφοριών – που «ακαδημαϊκά υποστηρίζεται» από το security management, είναι η διακριτή του φύση που αφορά στην περιστασιακή πρόληψη του εγκλήματος. Ιδιαίτερο θέμα αποτελεί, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η επί του πεδίου αναγνώριση χωρίς προκαταλήψεις των συμπεριφορών ατόμων που μπορεί να απειλήσουν την ασφάλεια. Από τις εποχές της μη αστυνομευόμενης κοινωνίας, η επισήμανση προσώπων που εκτιμάτο ότι η συμπεριφορά τους ήταν απειλητική, γινόταν με την περιγραφή των ατόμων αυτών.
Η ικανότητα της ακριβούς περιγραφής προσώπων αποτελεί παραδοσιακά, σημαντικό ζήτημα στην εγκληματολογική έρευνα.

Ιστορική Προσέγγιση και Υπόθεση Εργασίας
Α. Πριν την «έλευση» της λήψης και της ταξινόμησης των αποτυπωμάτων, η φυσική περιγραφή προσώπου αποτελούσε τη βάση των φακέλων στην έρευνα του εγκλήματος. Αυτές οι περιγραφές απέκτησαν αργότερα εγκληματολογική αξία με την «ομιλούσα εικόνα» (the spoken image) ή «portrait parle», που κατάγεται από την ανθρωπομετρική μέθοδο διερεύνησης, δηλαδή την «Bertillonage» του Alphonse Bertillon (1853-1914), (Βαν. 1,σ. 67). Ο Bertillon ανέπτυξε τη μέθοδό της αναγνώρισης (anthropometry) που βασίζεται στη μοναδικότητα (uniqueness) του ανθρωπίνου σώματος. Αν και αργότερα το λεγόμενο «portrait parle» αντικαταστάθηκε από την ευρεία συστηματοποίηση των δακτυλικών αποτυπωμάτων (αλλά και από άλλα συστήματα, άλλων ευρημάτων), η ρεαλιστική περιγραφή εξακολουθεί να έχει μεγάλη σημασία. Όπως για παράδειγμα στην περιστασιακή πρόληψη για την αναφορά για ύποπτο άτομο ή άτομα (Π.Δ. 141/1991, «Αρμοδιότητες οργάνων και υπηρεσιακές ενέργειες προσωπικού Υπουργείου Δημοσίας Τάξης και θέματα οργάνωσης Υπηρεσιών», άρθρο 74, παρ. 15θ, έννοια υπόπτων-προσαγόμενων ατόμων).
Β. Η μέθοδος του «portrait parle» ισχύει κλασικά και στη μυστική δράση δραστηριοτήτων πληροφοριών (hostile intelligence activity) αλλά και στην αντίδραση σε αυτήν, με μυστική πάλι δράση (αντιπληροφορίες – counterintelligence). Το πλέγμα των προαναφερομένων δραστηριοτήτων έχει μεταφερθεί αυτούσιο, ως σύνολο τεχνικών, στην οικονομική πληροφοριακή δράση (τη λεγόμενη βιομηχανική κατασκοπεία, ως μέρους του λεγόμενου marketing warfare). Πάντοτε με τις επιφυλάξεις του ν.2472/1997, «Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» και του άρθρου 25παρ. 1, του Συντάγματος της Χώρας). Η κλασική μέθοδος της λεπτομερούς φυσικής περιγραφής παρέμεινε στην «πρώτη γραμμή» χρήσης, όταν οι απεικονίσεις και καταγραφές με χρήση τεχνολογίας είναι εκ των πραγμάτων αδύνατες.
Γ. Όταν η επιχείρηση βρίσκεται σε εξέλιξη και το περιθώριο χρόνου δεν επιτρέπει ούτε εκείνη την άνεση, όση δηλαδή είχαμε όταν συντάσσαμε «Δελτίο Διαπραχθέντος Εγκλήματος» (για κάθε έγκλημα για το οποίο προβλέπεται εγκληματολογική σήμανση) ιδίως στα στοιχεία του εντύπου με α/α 13 (δείγμα γραφής), 14 (στοιχεία περιγραφικής επισήμανσης) και 15 (εκτίμηση επικινδυνότητας). Όταν σε δράση επί του πεδίου και σε χρόνο όσο διαρκεί το «κλείσιμο του ματιού», πρέπει να διαβιβασθεί σωρεία πληροφοριών για άτομα που δρουν εγγύς. Κάτι παρόμοιο που εφηύραν οι Γάλλοι παράνομοι (1895-1900) για να ειδοποιούνται άμεσα μεταξύ τους, όταν πλησίαζε αστυνομικός με πολιτικά, ψιθυρίζοντας «flic» και ο αποδέκτης καταλάβαινε πολλά.
Ας υποθέσουμε ότι σε εξελισσόμενη μυστική δράση στο δρόμο, δρών στέλεχος ασφαλείας αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται υπό επιτήρηση προσώπου, έχει τη δυνατότητα με μία μόνο λέξη που θα ψιθυρίσει, να καταλάβουν τα στελέχη του υποστηρικτικού του κλιμακίου τι άτομα πρέπει να προσέξουν/αναζητήσουν (περιγραφικά/σωματότυπος) εγγύς. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να κατανοήσουν την ψυχοσύνθεση και την επικινδυνότητα των προσώπων αυτών.

Η Κλασική Μέθοδος Φυσικής Περιγραφής
Προτείνεται από όλα τα εγχειρίδια ασφαλείας σε όλον τον κόσμο. (Σχετ. Βαν. 5, σ. 178-197 και 214-226. Επίσης, Βαν. 9, Βαν.10, σ.251 και Βαν 1, σ. 69-73). Μια κλασική μέθοδος λεπτομερούς φυσικής περιγραφής υπόπτου προσώπου ή προσώπων, π.χ. σύμφωνα και με την έννοια του αρ. 74, παρ.15θ Π.Δ.141/97, επικεντρώνεται στα ακόλουθα κύρια και συμπληρωματικά χαρακτηριστικά, που αναφέρονται ενδεικτικά και συνοπτικά παρακάτω.
A. Κύρια. Γένος, σωματότυπος/κατασκευή, φυλή, ηλικία, ύψος και βάρος, χαρακτηριστικά φωνής/προφοράς, φυσική δυσπραγία μέλους σώματος (και λόγω τραυματισμού), χαρακτηριστικά προσώπου (αλλά και κεφαλής, τριχοφυΐα, χρώμα, τύπος), τύπος – χρώμα οφθαλμών, ρουχισμός, υποδήματα, καπέλο ή κάλυμμα κεφαλής, γυαλιά (τύπος, φακοί), μάσκα, κοσμήματα, ουλές, δερματοστιξία, μεταφερόμενα αντικείμενα.
B. Βοηθητικά. Λεπτομερής περιγραφή των κατωτέρω: Προφίλ (μέτωπο, μύτη, στόμα, μάγουλα). Μαλλιών μέχρι και βαθμό στιλπνότητας. Σχήματoς προσώπου. Δέρματος και χαρακτηριστικών του (π.χ. ξηρό, ελαιώδες κ.ά.). Γενειάδας και μύστακα. Ματιών (λεπτομερής περιγραφή, περιλαμβανομένων και των βλεφαρίδων, θέση στο πρόσωπο, απόσταση μεταξύ τους κ.ά.). Φρυδιών. Μάγουλων (και περιγραφή τους ανάλογα και με τη θέση των οστών εσωτερικά). Δοντιών (κατάσταση). Αυτιών (σχήμα, μέγεθος, βολβοί, τοποθεσία επί της κεφαλής). Λαιμού και σβέρκου, ώμων, χεριών-παλαμών-νυχιών, στήθους, στομάχου, κοιλιάς, πλάτης και μέσης, γλουτών, ποδιών και πελμάτων, καθώς και άλλων ιδιαιτεροτήτων που θα γίνουν αντιληπτές.
Η περιγραφή όμως αυτή δεν αποδίδει τα άυλα στοιχεία, τον ψυχισμό του ατόμου. Δεν μας υποδεικνύει βαθμό επικινδυνότητας (μόνο αν περιγραφεί το ότι φέρει οπλισμό), το αν βασίζεται στον εαυτό του ή χρειάζεται να νοιώθει ότι έχει υποστήριξη (όχι μόνο +1, αλλά και +2,+3 +4.) ή αν μπορεί να δράσει ή να αντιδράσει «ύπουλα» και σκληρά. Επίσης αν συγκρατείται ή όχι ηθικά, ποινικά, υλικά, συγκινησιακά, σε ποια φάση ψυχικής διαδικασίας βρίσκεται για την τέλεση εγκλήματος (αν π.χ. προσεγγισθεί προς έλεγχο) ή το ποιες είναι οι ψυχικές του ιδιότητες, όπως αν έχει πενιχρά ηθικά συναισθήματα, έλλειψη προβλεπτικότητας, δείξει επιθετικότητα και μετά την εκτέλεση της πράξης να χαρακτηρίζεται από απάθεια λόγω συναισθηματικής αδιαφορίας. (Βαν.13, σ. 201). Τα τελευταία θέματα/ελλείψεις λόγω αδυναμίας αποτύπωσης, ακόμη και τεχνολογικής, «έρχεται» να ενισχύσει η προτεινόμενη μέθοδος. Μάλλον, να παραπληρώσει και όχι να αντικαταστήσει. Αλλά γι’ αυτό θα απαιτηθεί σύντονη προσπάθεια και χρόνος πολύς από πλευράς έρευνας και συνεπαγόμενης εκπαίδευσης, με μία επιφύλαξη: Αφορά στον παράγοντα των διαθέσιμων οικονομικών πόρων, την εξέταση της σχέσης κόστους – οφέλους και την επισήμανση μακροπρόθεσμου Return on Investment με οποιαδήποτε μορφή. Γι’ αυτό και η παρούσα προσέγγιση-πρόταση είναι μόνο ακαδημαϊκή.

Η Πρόταση και η Ανάλυση.
Κάθε θέμα προκειμένου να προσεγγισθεί αποτελεσματικά, πρέπει να προσεγγισθεί ολιστικά. Και αυτό γίνεται με τη λεγόμενη «πολυθεματική και μεθοδολογικά στηριγμένη» συνδυαστική προσέγγιση, πρώτα στο γραφείο. Η έναρξη γίνεται από τη διαπίστωση στοιχείων επιστήμης που φαίνονται να έχουν "φιλική συμπεριφορά" προς το γνωστικό αντικείμενο που ερευνάμε. Η ετερογένεια των γνωστικών αντικειμένων φαίνεται να δημιουργεί καταρχήν ένα σύστημα δύο ομόκεντρων σφαιρών (Σχετ. Εύδοξος ο Κνίδιος, μαθηματικός και αστρονόμος, 408- 355 π.Χ.). Παραστατικά, η μία αφορά το υπό εξέταση αντικείμενο και η άλλη τη «φιλική» επιστήμη και την εξέταση της δυνατότητας του από κοινού «μοιράσματος» στοιχείων. Ζύμωση δηλαδή, που θα καταλήξει σε δυνατό δεσμό, ομοιοπολικό, όπως αναφέραμε στην «Εισαγωγή» της παρούσας. Και αυτό έχει μία πιο ευρεία αλήθεια. Τα πάντα ενιαία (Ηράκλειτος, Βαν 2 και Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Ελεατικής Σχολής). Περί ενιαίου μικρόκοσμου και μακρόκοσμου (Πλάτωνας «Τίμαιος»), αλλά και Λάϊμπνιτς (1646-1716- Τρίτος Στοχασμός. Σκέψη, Κόσμος, Θεός είναι Ένα).
Στο πεδίο δραστηριότητας που μας ενδιαφέρει, έχουμε να κάνουμε με φυσικά πρόσωπα που δρουν και θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το διακύβευμα του υφιστάμενου κενού, ολιστικά.
Συνελκόμενο. Η φιλικότητα και η επέκτασή της, η ομοιότητα, έχουν τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν και να προωθήσουν. Την αλήθεια της ομοιότητας και της δράσης της στα όμοια και μάλιστα στο κρίσιμο πεδίο της θεραπευτικής ιατρικής, ανακάλυψε ο Χάϊνεμαν, μία από τις μεγαλύτερες μορφές της επιστήμης, διαχρονικά. Ο Κρίστιαν Φρίντριχ Σάμουελ Χάϊνεμαν (Christian Friedrich Samuel Hahnemann, 10 Απριλίου 1755 – 2 Ιουλίου 1843), Γερμανός ιατρός, Καθηγητής Ιατρικής, Χημείας, Βιοχημείας, ιδρυτής της ομοιοπαθητικής. Οι έρευνές του οδήγησαν στη θεμελιώδη αρχή της ομοιοπαθητικής, σύμφωνα με την οποία «τα όμοια (θα) θεραπεύουν τα όμοια» (similia similibus curentur). (Βαν.3, Βαν.7,σ.20, Βαν.8 και Βαν.12).
Γνωστοποίησε για πρώτη φορά την «αρχή των ομοίων» σε δημοσίευση του 1796.
Σύμφωνα με τον Hahnemann, η παροχή της φαρμακευτικής ουσίας σε κάθε περίπτωση πρέπει να καθορίζεται από την ομοιότητα της παθογένειας της ουσίας αυτής και να ανταποκρίνεται στην εξατομικευμένη, ειδική, ιδιόμορφη συμπτωματολογία του ασθενούς. ( Βαν. 8,Hahnemann Organon of Medicine, 5η και 6η εκδ. συνδυασμένη, Celtic Boαr, σελ. 52 παρ. 3. Παραβάλατε Βαν. 3, Harsh Nigam "Lectures on Homeopathic Philosophy James Tyler Kent-with classroom notes by H. Nigam", B. Jain Publishers USA, Europe, India, 7η έκδοση, σελ. 21 επόμ. 2007. Επίσης, Βαν. 12 και Σούλης Δ., καθώς και Ντίνα Μπελτέκου, μαθήματα ομοιοπαθητικής, αμφιθέατρο Οδοντιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιανουάριος- Απρίλιος 2012).
Κάθε ομοιοπαθητικό φάρμακο ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, κάτι που ο ομοιοπαθητικός ανακαλύπτει με βάση την εμπειρία, τις γνώσεις του, τα συμπτώματα του ασθενούς, αλλά και τη λήψη ενός εκτεταμένου ιστορικού και τη μελέτη της κάθε υπόθεσης. Με βάση το ιστορικό ο γιατρός κατατάσσει τον ασθενή σε κάποιον τυπικό συστατικό τύπο (όλοι τους έχουν πάρει ονομασία από τα συγκεκριμένα φάρμακα που ταιριάζουν περισσότερο στον «κάθε τύπο»). Οι πιο διαδεδομένοι από τους «συστατικούς τύπους» χαρακτηρίζονται με την ονομασία του φαρμάκου που τους ταιριάζει/αντιπροσωπεύει. Η διατύπωση ονοματολογικά ενός φαρμάκου, περιγράφει με λεπτομέρεια τα μορφολογικά χαρακτηριστικά και το χαρακτήρα του ατόμου που εκπροσωπείται από αυτό. Έχουν ερευνηθεί και έχουν αντιστοιχηθεί με ιδιοσυγκρασίες, άνω των 3.000 ομοιοπαθητικών ουσιών (materia medica). Ο αριθμός αυτός βέβαια, πολλαπλασιαζόμενος επί τα τόσα χαρακτηριστικά – σωματικά, πνευματικά και ψυχικά – συνθέτει ένα πολύ δύσκολο τοπίο για μάθηση και έρευνα. Αλλά με μία λέξη, ένα όρο, μπορεί να αποδοθούν με μεγάλο βαθμό ακρίβειας τα σωματικά χαρακτηριστικά, περιλαμβανομένων και επιμέρους σημείων (μικρά εκζέματα, «κοκκινίλες», οσμή ιδρώτα κ.ά.) αλλά και στοιχεία του χαρακτήρα, των τάσεων που υπάρχουν, που θα μας οδηγήσουν να καταλάβουμε φάσεις της ψυχικής διαδικασίας και ουσιώδεις προϋποθέσεις που έχει ήδη « ξεπεράσει» το άτομο ενδιαφέροντος. Αν δηλαδή όπως αναφέρθηκε στην παράγραφο 3 της παρούσας, συγκρατείται ή όχι ηθικά, ποινικά, υλικά, συγκινησιακά, σε ποια φάση ψυχικής διαδικασίας βρίσκεται για την τέλεση εγκλήματος (αν π.χ. προσεγγισθεί προς έλεγχο) ή το ποιες είναι οι ψυχικές του ιδιότητες, όπως π.χ. αν έχει πενιχρά ηθικά συναισθήματα, έλλειψη προβλεπτικότητας, δείξει επιθετικότητα και μετά την εκτέλεση της πράξης να χαρακτηρίζεται από απάθεια, λόγω συναισθηματικής αδιαφορίας κ.ά. (Βαν.13, idem-op cit). Και όλα αυτά σε ή με μία prima facie προσέγγιση από ορισμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Αυτός λοιπόν είναι ο σκληρός πυρήνας της εισήγησης.
Παραδείγματα. Με την πρώτη ματιά, γίνεται αντιληπτό άτομο ψιλόλιγνο, ανήσυχο. Προσανατολιζόμαστε αυτόματα προς κάποιους «τύπους». Με προσεκτικότερη παρατήρηση επισημαίνονται κάποιες λεπτομέρειες εξωτερικές (π.χ. μεταξύ άλλων και ακμή με έκζεμα). Το «πεδίο στενεύει». Κατάληξη σε συγκεκριμένο τύπο που νοιώθει έλλειψη στήριξης, συνεπώς θα έχει αλληλοκάλυψη με άλλους. Επίσης ότι είναι ανήσυχο άτομο, λιγομίλητο, «ξεροκέφαλο», οργανωμένο και σχολαστικό, έχει εμμονές, αλλά και το ότι μπορεί να τρομάξει και σε ξαφνικό θόρυβο. Για άλλο άτομο μπορεί με την επισήμανση κάποιων στοιχείων εξωτερικά, να προσανατολιστούμε για χαμηλή αυτοεκτίμηση, καχυποψία, το ότι «κρύβει» κάτι το ύπουλο και μπορεί να αποβεί σκληρό. Το mind του είναι η αυταπάτη, η εξαπάτηση και η μυστικότητα.
Από διευθυντήριο οργάνωσης θα επιλεγεί για τα σκληρά καθήκοντα άτομο με συναισθηματική αδιαφορία, αλλά και με επιθυμία για ταξίδια (τον βοηθά να ξεφύγει, μετά την πράξη). Και αυτό παρουσιάζει κάποια εξωτερικά χαρακτηριστικά που μας παραπέμπουν σε κατάλληλο άτομο, με mind τα πενιχρά συναισθήματα, τη συναισθηματική αδιαφορία, με δυσαρέσκειες αλλά και που φαίνεται ότι αναστενάζει σαν να πάσχει από μία χρόνια κόπωση. Επίσης, επισημάνσεις για σκληρότητα, μη υποχωρητικότητα, φειδωλά αισθήματα ακόμη και σε δικά τους άτομα, με τη σκληρότητα να την έχουν από μέσα και να μην το δείχνουν. Και όλα αυτά να κοινοποιούνται με μία λέξη που προσδιορίζει το ανάλογο φάρμακο. Το είδος του ατόμου γίνεται αυτόματα γνωστό με το mind του φαρμάκου.
Παρέλειψα κάποιες περιγραφές, αλλά και το να αναφέρω προσδιορισμούς με την αναφορά των λατινικών όρων των φαρμάκων, διότι σε μία τέτοια περίπτωση θα γινόταν υπέρβαση εσκαμμένων εκ μέρους του υπογράφοντος. Μόνο ομοιοπαθητικοί ιατροί θα μπορούσαν να κάνουν τέτοιους προσδιορισμούς (Βαν. 3, σ.229 επ., σ.223επ., σ.256 – 257). (Επίσης Dr.Todd Rowe President of the American Medical College of Homeopathy and the Society for the Establishment of Research in Classical Homeopathy).

Σχόλια – Συμπεράσματα.
Η μέθοδος που προτείνεται, δεν συνοδεύεται από πρόταση αντικατάστασης της παλαιάς μεθόδου. Η γνώμη μου είναι ότι και οι δύο μέθοδοι, «portrait parle» και mind, συγκεκριμένου ομοιοπαθητικού φαρμάκου που αντιστοιχεί σε συγκεκριμένο τύπο, βρίσκονται σε εξόχως παραπληρωματική θέση. Το δύσκολο της μεθόδου είναι η μάθηση. Οι σπουδές για τους ήδη ιατρούς, φαρμακοποιούς, κτηνιάτρους είναι δύο χρόνια και διακρίνονται από δυσκολία. Να σκεφθείτε ότι ένας ιατρός μετά το πέρας των σχετικών σπουδών μπορεί να προσδιορίσει το σχετικό φάρμακο ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του ασθενούς και να κάνει τη σχετική συνταγογραφία υπό επίβλεψη. Αλλά και το θέμα της ασφάλειας είναι ιδιαίτερα σοβαρό. Τουλάχιστον κάποιοι ειδικοί, όπως του Διεθνούς Οργανισμού Business Espionage Controls and Counter Measures Association θα πρέπει να ενσκήψουν σχετικά, όσον αφορά στην προσαρμογή της νέας γνώσης. Η επιστήμη δεν έχει περιορισμένο ορίζοντα. Διερωτώμεθα, ερευνούμε, προτείνουμε πλαίσιο, ανοίγονται τομείς έρευνας, νέες έρευνες ακολουθούν σε συνεργασία πάντα με ειδικούς της κάθε επιστήμης στην οποία απαιτείται η προσφυγή, εισηγούνται αποτελέσματα μαζί με μελέτες σκοπιμότητας και λαμβάνονται αποφάσεις. Αυτά που εισηγούνται με την παρούσα, μπορεί να λειτουργήσουν μετά από 30 χρόνια. Εμείς σήμερα κάνουμε το πρώτο βήμα της πορείας των χιλιάδων χιλιομέτρων. Το ίδιο συνέβη και με τις θεραπείες των ασθενειών μέχρι να γίνει συνείδηση ότι «τα όμοια (θα) θεραπεύουν τα όμοια» (similia similibus curentur). Το ίδιο θα συμβεί – έστω και αν αργήσει – με το «Similia Similibus Servientur «Tα Όμοια θα εξυπηρετούνται από τα Όμοια». Και όχι μόνο για όσα αναφέρονται στο παρόν, αλλά σε ό,τι μπορεί να προωθήσει την επιστήμη του Security Management.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. «Forensic Criminalistics», 2nd edition, Jacob van der Westhuizen, HEINEMANN, Johannesburg, South Africa, 1996. Unity 4 «Information through Communication», a contribution, by Chris Botha, Chapter «Personal Description, as an identification technique».
2. «Herakleitos and the Philosophy», Constantine (Kostas) Axelos. «Les editions de Minuit », 1962, "Exantas", 1974/1986.
3. «Lectures on Homoepathitic Philosophy»,
Kent James Tyler 7th Edition with Classroom Notes, compiled by Dr.Harsh NIGAM, B.Jain Publishers (P), USA, Europe, India, 2007.
4. «Le Grands Philosophes et leur philosophie», Franncois Dagognet, 2002. MELANI publications, Athens, Greece, February, 2008. Μτφ. Ελληνική από Μάρω Τριανταφύλλου, « Φρανσουά ΝΤΑΓΚΟΝΙΕ, Οι Μεγάλοι Φιλόσοφοι και η Φιλοσοφία τους» εκδ. Μελάνι, 1η εκδ. 2008.
5. «Manual, for Police Science». Capt. C.J. Botha. M.R. Coetzee. Capt. J.W.J. van Vuuren. Chapters 11 and 12, of Part V, pages 178-197, and Chapter 14, pages 214-226, «Fields of Specialization», Revised edition, 1989, University of South Africa, (UNISA).
6. «Methodology», J.J Nesser, S.J Joubert, E.F. Sonnecus, Unit 4, «Research process: Design and PAlanning. University of South Africa, (UNISA), Pretoria, Bureau for University Teaching, Editorial Department, UNISA Press.
7. «Ομοιοπαθητική και Οργανωτική Ασφάλεια σε Σύναλμα. Αποτελεσματική Επέμβαση, όταν ο ¶νθρωπος διολισθαίνει στην Yποτείνουσα των Κινδύνων».
Δοκίμιο συγκριτικής προσέγγισης και αναγωγής διαφορετικών στο Εν. Σπυρίδωνος Μιχ. Κυριακάκη, τελική εργασία, σπουδών, E. E. O. I. Σ., Αθήνα, Απρίλιος 2012.
8. «Organon of the medicine», Hahnemann Samuel, 1833, combined 5th and 6th, edition by William Boericke & R.E. Dudgeon, προλογίζοντας τη συνδυασμένη 5η και 6η έκδοση, αγγλική μτφ. Boericke& Dudgeon, CELTIC BOAR, publications.
9. Police Manuals. (various throughout the world): «Suspects’ detailed Physical Description».
10. «Security Manual», Eric Oliver & John Wilson, 6th edition, Gower,1994. Appendix 7, and Chapters, 2, 3, 8, 12.
11. «Tao Te Ching and the Physics», Fritjof CARPA, London, 1974.
12. ΤΖΗΜΑ Ναταλία: «Εκπαιδευτικό υλικό και μαθήματα ομοιοπαθητικής», αμφιθέατρο Οδοντιατρικής Σχολής, Πανεπιστημίου Αθηνών, 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ – 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012. Επίσης σημειώσεις διδασκόντων Ιατρών Κου Ευαγγέλου ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ και Κας Φλώρας ΠΡΟΚΟΥ, αξιολογητών υπ΄ αριθ.7, αναφερομένης εργασίας.
13. ΦΑΡΣΕΔΑΚΗΣ Ιάκωβος. «Η εγκληματολογική Σκέψη, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας». Εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 1990.
14. «Φυσική και Φιλοσοφία». Werner HEISENBERG, εκδ. «Κάλβος», Αθήνα, 1978.

* Acknowledgements
O συγγραφέας ευχαριστεί το φίλο του κο Αντώνη ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ, L.L.M., ικανότατο Δικηγόρο Αθηνών, για την πολύτιμη βοήθειά του στην ορθότητα απόδοσης των λατινικών.

Από τον Σπύρο Μιχαήλ Κυριακάκη,
Επικεφαλής Σπουδών
που οδηγούν στην απόκτηση CERTIFICATE στη
Στρατηγική Διεύθυνση Έργων Ιδιωτικής Ασφάλειας,
KE.M.E. NEW YORK COLLEGE.