Η Τρομοκρατία στην Ελλάδα: Ο λόγος που υπάρχει ακόμη

Αναδημοσίευση άρθρου του κυρίου Αγγέλου Αγραφιώτη – Σύμβουλος Ειδικών Θεμάτων – το οποίο δημοσιεύτηκε στις σελίδες της  καλοκαιρινής έκδοσης του περιοδικού της A.S.I.S. INTERNATIONAL στην Αγγλία. Περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τις δραστηριότητες του Aegean Chapter (243) της A.S.I.S.   μπορείτε να αντλήσετε εάν επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.asis.com.gr

Στις 15 Μαΐου του 2010 τρεις υπάλληλοι σε υποκατάστημα της Τράπεζας Marfin, ηλικίας γύρω στα 30, βρήκαν τραγικό θάνατο από ασφυξία όταν το κτίριο όπου εργάζονταν τυλίχθηκε στις φλόγες έπειτα από εκρήξεις μολότοφ που έριξαν νεαροί «αντιεξουσιαστές», κατά τη διάρκεια πορείας στα πλαίσια πανελλαδικής απεργίας των συνδικαλιστικών Οργανώσεων ενάντια στα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Η διαφορά της επίθεσης αυτής σε σχέση με άλλες επιθέσεις προηγούμενων ετών στην Αθήνα, ήταν ότι για πρώτη φορά η βόμβα δεν ανήκε σε χέρια μελών τρομοκρατικής ομάδας, αλλά σε μέλη Οργάνωσης αναρχικών, που έχει την έδρα της στα Εξάρχεια. Η οργάνωση αυτή αποτελείται κυρίως από μέλη που ανήκαν σε παλαιότερες τρομοκρατικές ομάδες, καθώς και από παιδιά νεαρής ηλικίας, κάποια εκ των οποίων είναι γόνοι πλούσιων οικογενειών. Η ειρωνεία μάλιστα είναι ότι λίγες εβδομάδες πριν την επίθεση στη Marfin, η Ελληνική Αστυνομία είχε προβεί στη σύλληψη έξι μελών της Οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας» που θεωρείται ο κύριος εκφραστής της «σημερινής γενιάς τρομοκρατών», καθώς φαίνεται να συνδέεται άμεσα με κρατούμενους-μέλη της «17Ν», αλλά και με άλλες τρομοκρατικές ενέργειες, όπως η επίθεση με ρουκέτα κατά της Αμερικανικής Πρεσβείας το 2007.

Φόβος για το αύριο
Τα ελληνικά MME, οι πολιτικοί αναλυτές και οι Έλληνες πολιτικοί φοβούνται ότι η οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας νέας γενιάς τρομοκρατών, με ακόμη πιο αδίστακτο "πρόσωπο" από αυτό των προηγούμενων Οργανώσεων. Σε αυτό όμως το σημείο είναι σημαντικό να τονίσουμε τις συστηματικές και συντονισμένες ενέργειες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια από τον (πρώην) Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, κο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τις αρμόδιες υπηρεσίες, με σκοπό τη μείωση των τρομοκρατικών επιθέσεων και την καταπολέμηση του φαινομένου.

Αναλύοντας τα γεγονότα
«Είναι μια μαύρη μέρα για τη Δημοκρατία. Δυνάμεις που αρέσκονται στην τυφλή βία, με αντιδημοκρατικές ενέργειες εκμεταλλεύτηκαν μια ειρηνική διαδήλωση προκαλώντας το θάνατο τριών συνανθρώπων τους και επιχείρησαν επίσης να εισβάλουν στη Βουλή. Θέλω να διαβεβαιώσω τις οικογένειες των θυμάτων ότι θα συλληφθούν οι υπεύθυνοι και θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη. Θέλω, επίσης να επισημάνω ότι ο μόνος τρόπος για να «χτυπηθούν» οι δυνάμεις της τυφλής βίας που επικαλούνται ως πρόσχημα την οικονομική κρίση για να σπείρουν τον πόνο και την καταστροφή, είναι η υπεύθυνη στάση όλων μας.» Με αυτά τα λόγια, ο κος Χρυσοχοΐδης εξέφρασε την οργή του για το θάνατο των τριών εργαζομένων και επέστησε την προσοχή των Ελλήνων στις διαστάσεις που έχει λάβει το φαινόμενο της τρομοκρατίας στην ελληνική κοινωνία σήμερα, καθώς και τις συνέπειές του.
Τι σημαίνει αυτό; Η τρομοκρατία είναι ακόμη ενεργή στην Ελλάδα και συνεχώς αναπαράγεται μέσα από τη δημιουργία καινούριων Οργανώσεων, τις οποίες η αστυνομία δεν έχει καταφέρει μέχρι και σήμερα να αντιμετωπίσει επιτυχώς. Επιπλέον αυτοί οι οποίοι παρακολουθούν και γνωρίζουν καλά τα πολιτικά δρώμενα στην Ελλάδα, επισημαίνουν ένα βασικό παράγοντα για την ύπαρξη της τρομοκρατίας, χρησιμοποιώντας το εξής απλό παράδειγμα: Ήταν Δεκέμβριος του 2008, όταν ο θάνατος του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια από έναν αστυνομικό, προκάλεσε τον ξεσηκωμό των Ελλήνων πολιτών, φέρνοντας τα «πάνω-κάτω» στη χώρα. Ενάμιση χρόνο μετά, ο θάνατος των τριών εργαζομένων στην Τράπεζα Maffin, αν και αποτέλεσε μεγάλο σοκ για την ελληνική κοινωνία, δεν είχε τον ίδιο αντίκτυπο με το θάνατο του Αλέξη. Δύο ή τρεις «ήσυχες» διαδηλώσεις καθώς και μερικές δέσμες λουλουδιών στον τόπο του τραγικού συμβάντος, ήταν οι μόνες ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν για να υπενθυμίσουν στους Έλληνες τις συνέπειες της τρομοκρατίας. Ενδεικτικό είναι επίσης ότι μία εβδομάδα μετά το θάνατο των εργαζομένων, εξερράγη βόμβα που είχε τοποθετηθεί μέσα σε μία τσάντα κοντά στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου εκεί κρατούνται άτομα της τρομοκρατικής Οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας». Με αυτή της την ενέργεια η Οργάνωση εξέφρασε τη συμπαράστασή της στους κρατούμενους.
Σε αυτό όμως το σημείο πρέπει να γίνει αναφορά και στο πολιτικά αμφιλεγόμενο παρελθόν της χώρας και πώς αυτό συνδέεται με την τρομοκρατία. Ας μην ξεχνάμε ότι μόλις πριν από 36 χρόνια αποκαταστάθηκε η δημοκρατία στη χώρα, έπειτα από επτά μαύρα χρόνια δικτατορίας. Υπαίτιους για το καθεστώς αυτό οι Έλληνες ανέκαθεν θεωρούσαν τις ΗΠΑ, γεγονός που συνέβαλε στο σχηματισμό τρομοκρατικών ομάδων με αντι-αμερικανικά αισθήματα. Συγκεκριμένα, η Οργάνωση της «17Ν» προσέγγιζε μέλη αριστερών παρατάξεων και τους καλλιεργούσε την ιδέα ότι εξ ολοκλήρου υπεύθυνη για την καταστροφή του ελληνικού Έθνους είναι η αμερικανική κυβέρνηση, ανεξαρτήτως ποιο πρόσωπο βρισκόταν στην ηγεσία των ΗΠΑ τη χρονική εκείνη περίοδο. Επιπλέον οι τρομοκρατικές Οργανώσεις δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να επιτύχουν τους σκοπούς τους, αν δεν αποτελούνταν από ένα μεγάλο αριθμό μελών. Αυτή μάλιστα είναι και η απάντηση στην ερώτηση «γιατί δύο Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία και η Γερμανία, οι οποίες αντιμετώπισαν ουκ ολίγες φορές τρομοκρατικά κρούσματα στο παρελθόν, κατάφεραν να καταπολεμήσουν το φαινόμενο αυτό, ενώ σε αντίθεση η Ελλάδα όχι μόνο δεν το αντιμετώπισε, αλλά πλέον αποτελεί και μέρος της ιδεολογίας κάποιων μελών κομμάτων της Αριστεράς, τα οποία δηλώνουν «ανοιχτά» την αντιπαράθεσή τους απέναντι στο υπάρχον Σύνταγμα της χώρας».

Το δίλημμα
Σήμερα το ελληνικό πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει την πιο κρίσιμη πρόκληση μετά την πτώση της χούντας το 1974. Είτε θα αλλάξει προς όφελος του λαού ή θα καταρρεύσει δίνοντας «χώρο» στο χάος να εισβάλει και να προκαλέσει ανυπολόγιστες συνέπειες στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της πανελλαδικής απεργίας των συνδικαλιστικών Οργανώσεων όπου έχασαν τη ζωή τους οι τρεις υπάλληλοι, οι διαδηλωτές φώναζαν «Να καεί να καεί το μπ..λο η Βουλή». Πριν κάποια χρόνια, ένα τέτοιο σύνθημα αντιπροσώπευε έναν πολύ μικρό αριθμό Ελλήνων πολιτών. Όχι όμως σήμερα. Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τότε που ο Βρετανός καθηγητής Paul Wilkinson είπε: «Το να πολεμάς την τρομοκρατία είναι σαν να φυλάς το τέρμα του γηπέδου. Μπορεί να κάνεις εκατοντάδες εντυπωσιακές αποκρούσεις, αλλά αυτό που θα θυμούνται οι άνθρωποι στο τέλος είναι το σουτ εκείνο που θα καταλήξει στα δίχτυα». Αυτή είναι μία φράση που η Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να μάθει να εφαρμόζει στην πράξη.