Ελλάδα και Λαθρομετανάστευση: Η Ευρωπαϊκή Διάσταση και ο ρόλος της FRONTEX

Το έντονο φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης, η Ευρωπαϊκή του διάσταση και ο κρίσιμος ρόλος της FRONTEX αποτελούν τα βασικά σημεία αναφοράς στο συγκεκριμένο άρθρο μέσα από μια νηφάλια και εμπεριστατωμένη προσέγγιση.

Tο πρόβλημα των παράνομων μεταναστών, αυτών που καθημερινά αποκαλούμε «λαθρομετανάστες», συνιστά μία από τις παγκόσμιες προκλήσεις του 21ου αιώνα. Οι γεωπολιτικές αστάθειες στις φτωχές περιοχές του πλανήτη και οι θρησκευτικές και εθνικές διαμάχες που αυξάνονται σε αριθμό και κλίμακα, δημιουργούν την «καρδιά» αυτού του παγκόσμιου προβλήματος. Στο σημερινό εξελισσόμενο και ταχύτατα κινούμενο κόσμο, εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων ταξιδεύουν σε όλη την υδρόγειο. Τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης διασχίζονται από περισσότερους από 300 εκατομμύρια ταξιδιώτες κάθε χρόνο και η τάση αυτή είναι αυξητική.

Η Ελλάδα, λόγω της γεωγραφικής της θέσης ως πύλης εισόδου προς την Ευρώπη από την Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, είναι εκτεθειμένη σε μεταναστευτικές πιέσεις. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα οξύ για τις ακριτικές περιοχές της πατρίδας μας και ιδιαίτερα για τα ανατολικά θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο.
Οι στατιστικές μιλούν από μόνες τους. Το 2008 οι λαθρομετανάστες που εντοπίστηκαν στα ελληνικά θαλάσσια και χερσαία σύνορα με την Τουρκία και τα χερσαία σύνορα με την Αλβανία, αποτέλεσαν σχεδόν το 50% του συνόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βέβαια, εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι στο υψηλό αυτό ποσοστό συμβάλλουν κατά πολύ οι παράνομοι μετανάστες που εντοπίζονται στα αλβανικά σύνορα. Αυτοί είναι κυρίως Αλβανοί υπήκοοι, οι οποίοι επαναπατρίζονται γρήγορα στο πλαίσιο μιας από μακρού υφιστάμενης και αποτελεσματικής συμφωνίας με τη γείτονα Αλβανία. Κάτι παρόμοιο όμως δεν συμβαίνει με την Τουρκία, όπου τα ποσοστά μεταξύ των ετών 2007 και 2008 περίπου διπλασιάστηκαν, (29.000 παράνομες διελεύσεις μόνο στα θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα).
Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, το 2008 τα Κράτη Μέλη ανέφεραν συνολικά περίπου 175.000 άτομα να έχουν περάσει παράνομα τα σύνορα της Ε.Ε. Αυτό αντιπροσωπεύει μια αύξηση 20% έναντι του 2007, με το μεγαλύτερο μερίδιο της αύξησης βέβαια να οφείλεται στην Ιταλία και Ελλάδα. Για το πρώτο ήμισυ του 2009 ο συνολικός αριθμός των παράνομων εισόδων στην Ευρωπαϊκή Ενωση εφθασε τις 51.600, αριθμός που αντιπροσωπεύει μιά αύξηση της τάξεως του 17% σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό.

Οι Διαδρομές
Είναι προφανές ότι η πίεση της παράνομης μετανάστευσης κατευθύνεται κυρίως από τα νότια θαλάσσια σύνορα και από τα χερσαία ανατολικά, όπως φαίνεται και στο σχεδιάγραμμα της εικόνας 1.
Επίσης, είναι αλήθεια ότι οι διαδρομές της παράνομης μετανάστευσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αλλάζουν συχνά. Εάν σε κάποια απ’ αυτές υπάρξει «συμφόρηση», τότε οι δουλέμποροι προσπαθούν να βρουν μια νέα. Αυτό είναι το αποκαλούμενο «φαινόμενο της μετατόπισης». Πριν αρχίσουν τη νέα διαδρομή, τα παράνομα κυκλώματα των δουλεμπόρων δοκιμάζουν την ικανότητα των Αρχών να αντιδράσουν. Εάν η αντίδραση είναι ανεπαρκής, τότε αρχίζει η παράνομη διακίνηση (το δουλεμπόριο). Είναι μάλλον αδύνατο να προβλεφθεί πού θα εμφανισθεί το «φαινόμενο της μετατόπισης». Δεδομένου όμως ότι η ροή από τη Δυτικο-Αφρικανική Ακτή προς τα Κανάρια Νησιά έχει περιοριστεί δραστικά και η νέα συμφωνία για τη συνεργασία μεταξύ της Ιταλίας και της Λιβύης αναμένεται να περιορίσει την εισροή από τη λιβυκή ακτή, όλα αυτά τα γεγονότα αυξάνουν την πιθανότητα για μιά περαιτέρω πίεση της παράνομης μεταναστευτικής εισροής στα ελληνικά ανατολικά θαλάσσια σύνορα.

Η Frontex
Η Frontex είναι "Ευρωπαϊκή Υπηρεσία" και είναι μία "Eξειδικευμένη και Aνεξάρτητη Αρχή" επιφορτισμένη να συντονίζει τα Κράτη Μέλη, όπως επίσης και να προάγει την επιχειρησιακή συνεργασία τους στον τομέα της ασφάλειας των συνόρων.
Το έργο της Frontex συνοψίζεται στους παρακάτω άξονες δραστηριότητας:

• Ανάλυση κινδύνου: Αξιολογούνται οι απειλές, εξετάζονται οι ευπαθείς περιοχές και σταθμίζονται οι συνέπειες. Με τον τρόπο αυτό η Frontex καθορίζει τις προτεραιότητες, ισορροπώντας ανάμεσα στους διαθέσιμους πόρους και τις αναφυόμενες απειλές.
• Συντονισμός της επιχειρησιακής συνεργασίας μεταξύ των Κρατών Μελών: Ενισχύεται η ασφάλεια των εξωτερικών ευρωπαϊκών συνόρων, με την εξασφάλιση του συντονισμού των Κρατών Μελών σε δράσεις προς την κατεύθυνση εφαρμογής των Κοινοτικών μέτρων για τη διαχείριση των συνόρων.
• Βοήθεια στα κράτη μέλη στις περιστάσεις που απαιτούν την αυξανόμενη τεχνική και επιχειρησιακή συνδρομή στα εξωτερικά σύνορα: Προκειμένου η Ε.Ε. να είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε γεγονότα που απαιτούν ταχεία αντίδραση, πρέπει να υπάρχουν έτοιμα σχέδια παρέμβασης για την άμεση ανάπτυξη βοήθειας σε μία περιοχή ενός ή περισσότερων Κρατών Μελών.
• Παροχή στα Κράτη Μέλη της απαραίτητης υποστήριξης για την οργάνωση των κοινών επιχειρήσεων επαναπατρισμού: Ο ρόλος της Frontex επικεντρώνεται στη βοήθεια στα Κράτη Μέλη που οργανώνουν αυτές τις κοινές επιχειρήσεις επαναπατρισμού.
• Βοήθεια στα Κράτη Μέλη για την εκπαίδευση-κατάρτιση των στελεχών τους: Η Frontex συμβάλλει στη βελτίωση του επαγγελματισμού των εντεταλμένων οργάνων των Κρατών Μελών για τη φύλαξη των συνόρων.
• Παρακολούθηση της τεχνολογικής έρευνας: Αυτός είναι ένας επακόλουθος στόχος της Υπηρεσίας. Με τον τρόπο αυτό η Frontex ενισχύει τις Αρμόδιες Αρχές, ενημερώνοντας, πληροφορώντας και επεξηγώντας τις σύγχρονες τεχνολογίες και τις δυνατότητές τους.

Η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για την Ασφάλεια των Συνόρων
Η «ολοκληρωμένη διαχείριση συνόρων» είναι έννοια που υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε μια προσπάθεια χάραξης κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής για τα σύνορα – και κατ’ επέκταση για τη λαθρομετανάστευση. Περιλαμβάνει μια πολυδιάστατη προσπάθεια, όπως: συνοριακούς ελέγχους (σύμφωνα με τον κώδικα «Schengen») και αναλύσεις κινδύνου, έρευνες για το διασυνοριακό έγκλημα, συντονισμό των συναρμόδιων αρχών (Αστυνομία, Λιμενικό Σώμα, Υπηρεσία Τελωνείων) μέσα στα Κράτη Μέλη, αλλά και συντονισμό μεταξύ των Κρατών Μελών και μεταξύ των συναρμόδιων Ευρωπαϊκών Υπηρεσιών. Τέλος, καθιερώνει τη «στρατηγική ασφάλειας των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης» βασιζόμενη στο μοντέλο των τεσσάρων πυλώνων. Στον πρώτο πυλώνα έχουμε τη συνεργασία και το συντονισμό μέσα στο Κράτος Μέλος. Στο δεύτερο και τρίτο πυλώνα έχουμε τη συνεργασία στα εξωτερικά σύνορα – αλλά και δια μέσω αυτών – και τέλος έχουμε τη συνεργασία με τις τρίτες χώρες.

Οι Κοινές Επιχειρήσεις της Frontex για την Αντιμετώπιση της Λαθρομετανάστευσης
Η Ευρωπαϊκή Ένωση στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει το δύσκολο αυτό πρόβλημα ίδρυσε τη Frontex, η οποία από την αρχή της λειτουργίας της, το 2005, άρχισε να διοργανώνει κοινές επιχειρήσεις των Κρατών Μελών στις περιοχές (όπως π.χ. το Ανατολικό Αιγαίο), με αυξημένες ροές λαθρομεταναστών. Στις κοινές επιχειρήσεις συμμετέχει φυσικά το Κράτος Μέλος που τους φιλοξενεί, το οποίο έχει και τη διοίκηση της επιχείρησης. Εκτός αυτού, συμμετέχουν από ένα ως και όλα τα υπόλοιπα Κράτη Μέλη, με προσωπικό και μέσα. Πλωτά (περιπολικά πλοία), εναέρια (περιπολικά αεροσκάφη και ελικόπτερα) και χερσαία μέσα, όπως κινητές μονάδες ραντάρ, περιπολικά οχήματα ή υλικό επιτήρησης (κάμερες νυκτός κ.λπ.).
Οι κοινές επιχειρήσεις προγραμματίζονται εκ των προτέρων και είναι βασισμένες στην ανάλυση κινδύνου που εκπονείται από τη Διεύθυνση Ανάλυσης Κινδύνου της Frontex. Όταν επισημανθεί η ανάγκη για μια κοινή επιχείρηση, εκπονείται το επιχειρησιακό σχέδιο. Το σχέδιο καθορίζει στοιχεία όπως τους κανόνες εμπλοκής, τον αριθμό εμπειρογνωμόνων που απαιτούνται και τα προσόντα που πρέπει να διαθέτουν. Επιπλέον, καθορίζεται ο αριθμός και ο τύπος του τεχνικού εξοπλισμού που είναι απαραίτητος. Όταν όλα συμφωνηθούν, αρχίζει η επιχείρηση. Μερικές φορές τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας είναι πολύ απτά, όπως στην επιχείρηση Ήρα (Hera) όπου η ροή της παράνομης μετανάστευσης μειώθηκε κατά 60-70%. Οι σπουδαιότερες επιχειρήσεις από άποψη όγκου κινητοποίησης διεξάγονται στα νότια θαλάσσια και νοτιοανατολικά χερσαία ευρωπαϊκά σύνορα. Το σχήμα της εικόνας 3 είναι επεξηγηματικό του χώρου όπου αναπτύσσεται η ευρωπαϊκή δραστηριότητα στα θαλάσσια σύνορα.
Περιγράφοντας την κάθε μία από αυτές και αρχίζοντας βέβαια από εμάς, έχουμε τον Ποσειδώνα, που συνδυαζεται με την επιχείρηση Saturn περιλαμβάνoντας και χερσαία σύνορα (π.χ. τα ελληνο-τουρκικά). Το θαλάσσιο σκέλος της επιχείρησης είναι κυρίως στο κεντρικό, νότιο και νότιο-ανατολικό Αιγαίο Πέλαγος. Στην επιχείρηση παίρνουν μέρος μέσα κάθε κατηγορίας, από σχεδόν τα περισσότερα Κράτη Μέλη. Πέραν αυτών και προσωπικό, όπως εμπειρογνώμονες, συμμετείχαν ή συμμετέχουν στην κοινή αυτή επιχείρηση.
Η επιχείρηση Ναυτίλος πραγματοποιείται στη θαλάσσια περιοχή νότια της Ιταλίας και της Μάλτας και βόρεια της Λιβύης. Φιλοξενούν Κράτος είναι η Μάλτα και στόχο έχει να περιορίσει τις ροές από τη βόρειο-αφρικανική ακτή (κυρίως τη Λιβύη), προς την Ε.Ε.
Η γειτονική επιχείρηση Ερμής εστιάζει στην παράνομη μετανάστευση από τη Βόρεια Αφρική προς το νησί της Σαρδηνίας και το ιταλικό νησί Lampedusa.
Η κοινή επιχείρηση Ήρα επικεντρώνεται στην παράνομη μετανάστευση που προέρχεται από τις χώρες της Δυτικής Αφρικής με χώρο αποβίβασης τα Κανάρια Νησιά (ισπανικά νησιά στο Βόρειο Ατλαντικό). Έτσι, η περιοχή της επιχείρησης είναι τα σύνορα της Ε.Ε. στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Τέλος, οι μικρότερης εμβέλειας επιχειρήσεις Minerva και Indalo δραστηριοποιούνται στους ισπανικούς λιμένες της αφρικανικής ακτής (Θέουτα (Ceuta), Algeciras, Αλμερία, Tarifa) και στη νότια ισπανική ακτή Levante. Στόχο έχουν τις ροές από τις χώρες του Maghreb στην Ισπανία. Όσον αφορά στα ανατολικά σύνορα, η επιχείρηση Εύξεινος καθιερώνει ένα, τρόπον τινά, μόνιμο σχέδιο για την ασφάλεια στα εξωτερικά θαλάσσια σύνορα της Ε.Ε. στη Ρουμανία, στη Μαύρη Θάλασσα και στο Δούναβη, επιτρέποντας την ολοκληρωμένη διαχείριση των συνόρων με το συγχρονισμό των εθνικών μέτρων των κρατών της περιοχής.

Το μητρώο "CRATE" και οι ομάδες "RABIT"
Το μητρώο «CRATE» είναι το ακρωνύμιο των αγγλικών λέξεων «Centralised Records of Available Technical Equipment». Δηλαδή είναι ένα κεντρικοποιημένο αρχείο τηρούμενο από την Frontex, όπου τα Κράτη Μέλη έχουν εγγράψει τα διαθέσιμα τεχνικά μέσα τους, τα οποία θα μπορούσαν να αναπτυχθούν υπό ορισμένες συνθήκες. Είναι το Κεντρικό Μητρώο του διαθέσιμου τεχνικού εξοπλισμού. Σε ό,τι αφορά στην επιτήρηση συνόρων, η ίδια η Frontex δεν κατέχει τον παραμικρό εξοπλισμό. Συνεπώς, βασίζεται στον προσφερόμενο εξοπλισμό από τα Κράτη Μέλη.
Οι ομάδες «RABIT» είναι το ακρωνύμιο των αγγλικών λέξεων «RApid Border Intervention Teams». Είναι «Ομάδες Ταχείας Συνοριακής Επέμβασης» και αποτελούνται από ειδικούς εμπειρογνώμονες από τα Κράτη Μέλη, που έχουν εκπαιδευτεί από τη Frontex. Οι ομάδες αυτές μπορούν να αναπτυχθούν κατά τη διάρκεια των κοινών επιχειρήσεων σε εξαιρετικές και επείγουσες περιστάσεις.
Στο σχήμα της εικόνας 4 παρουσιάζονται τα συνήθως διατιθέμενα μέσα για τους σκοπούς του μητρώου CRATE.

Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης Συνόρων (EUROSUR)
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προγραμματίζει να δημιουργήσει σε τρεις φάσεις το «Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης Συνόρων» στα νότια θαλάσσια και χερσαία ανατολικά σύνορα της Ε.Ε. Πρόκειται για ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο, η επιδίωξη του οποίου είναι να ανιχνευθούν οι στόχοι (πλοιάρια με παράνομους μετανάστες) αρκούντως έγκαιρα, ώστε να καταστεί δυνατός ο προσδιορισμός των μέτρων έκτακτης ανάγκης που είναι απαραίτητα, να παρασχεθεί επαρκής βοήθεια και να παρεμποδιστούν οι στόχοι προτού αποκτήσουν τη δυνατότητα να αποκρυβούν ή εξαφανιστούν σε ξηρά και θάλασσα. Το Σύστημα, σε πρώτη φάση θα διασυνδέσει και εκσυγχρονίσει υπάρχοντες μηχανισμούς αναφορών και επιτήρησης σε επίπεδο Κρατών Μελών. Θα καθιερώσει το «ενιαίο εθνικό σύστημα επιτήρησης», καταρχάς με τη δημιουργία ενός ενιαίου εθνικού κέντρου συντονισμού, (NCC, National Co-ordination Centre), που θα συντονίζει 24ώρες / 7ημέρες τις δραστηριότητες όλων των εθνικών αρχών που χειρίζονται θέματα συνοριακού ελέγχου (έτη 2008-2009). Σε δεύτερη φάση θα αναπτύξει και θα θέσει σε εφαρμογή κοινά τεχνικά μέσα και εφαρμογές για τον έλεγχο των συνόρων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Τέτοια μέσα είναι π.χ. τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μακρού βεληνεκούς (UAVs όπως λέγονται), ο σχεδιασμός δορυφορικών αισθητήρων για ανίχνευση πολύ μικρών στόχων κ.λπ. (έτη 2008-2013). Τέλος, στην τρίτη φάση θα γίνει προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα κοινό πληροφοριακό περιβάλλον. Ένα περιβάλλον, όπου τις ναυτιλιακές πληροφορίες θα τις τροφοδοτούν και θα τις μοιράζονται τα Κράτη Μέλη. Πληροφορίες όχι απαραίτητα μόνο συνοριακού ενδιαφέροντος, αλλά γενικότερου ναυτιλιακού αντικειμένου. Οι ίδιες πληροφορίες, παρουσιαζόμενες σ’ ένα διαδραστικό ψηφιακό χάρτη θα μπορούσαν να μοιραστούν σε δίκτυα υπολογιστών, να είναι διαθέσιμες για χρήση σε όλα τα κέντρα διοίκησης και τις κινητές μονάδες των συμμετεχουσών αρχών (έτη 2012-2013).
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι τα επόμενα χρόνια θα επενδυθούν πολλά χρήματα και προσπάθεια στην ανάπτυξη του συστήματος αυτού, με στόχο τον επαρκή έλεγχο των νότιο-νοτιοανατολικών θαλάσσιων συνόρων και της λαθρομετανάστευσης μέσα από αυτά.

Τεχνολογίες και τεχνολογικά μέσα που χρησιμοποιούνται στον έλεγχο των συνόρων
Η Frontex ενδιαφέρεται για τις τεχνολογικές εξελίξεις και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται στο πεδίο του ελέγχου και της επιτήρησης των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. Μέσω της Διεύθυνσης Έρευνας – Ανάπτυξης, διαχέει τις πληροφορίες αυτές στους τελικούς χρήστες που είναι τα Κράτη Μέλη.
Οι τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται στη θάλασσα είναι τα ραντάρ, οι κάμερες ημέρας, οι υπέρυθρες κάμερες και τα «Συστήματα Ελέγχου Θαλάσσιας Κυκλοφορίας» (τα γνωστά VTSs ή / και AIS). Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (τα γνωστά UAVs) και οι αισθητήρες κατόπτευσης που είναι τοποθετημένοι σε δορυφόρους (κάμερες και ραντάρ συνθετικής εικόνας) είναι επίσης τεχνολογίες που στο άμεσο μέλλον θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη θαλάσσια αλλά και στην επίγεια επιτήρηση. Πολλοί θα αναρωτιούνται πώς με όλες αυτές τις σύγχρονες τεχνολογίες κατόπτευσης υπάρχουν ακόμα δυσκολίες στο να ελεγχθούν τα θαλάσσια σύνορα. Αυτό συμβαίνει λόγω μιας σημαντικής δυσκολίας. Τα θαλάσσια σύνορα δεν είναι όπως τα χερσαία, δηλαδή μία γραμμή. Αυτά έχουν πλάτος. Και για την ακρίβεια, πρόκειται για πολύ εκτεταμένες θαλάσσιες περιοχές που πρέπει να ελεγχθούν.
Όσον αφορά στα σημεία ελέγχου στα αεροδρόμια (αλλά και στα χερσαία σύνορα), τα βιομετρικά δεδομένα όπως η αναγνώριση προσώπου, τα δακτυλικά αποτυπώματα και η αναγνώριση της ίριδας, παίζουν σημαντικό ρόλο και θα συνεχίσουν να παίζουν σημαντικότερο. Ήδη η αναγνώριση προσώπου είναι ένα βιομετρικό στοιχείο που περιλαμβάνεται σε όλα τα Ευρωπαϊκά Διαβατήρια.

Συστήματα επιτήρησης που χρησιμοποιεί η Ελλάδα
Στην Ελλάδα, πέραν των κλασικών μέσων περιπολιών και επιτήρησης (περιπολικά σκάφη και αεροπλάνα), έχει αναπτυχθεί και αρκετά σημαντική υποδομή «συστημάτων ελέγχου θαλάσσιας κυκλοφορίας» τα γνωστά VTS όπως λέγονται. Πρόκειται για περίπλοκα, εξελιγμένα και προφανώς αποδοτικότερα συστήματα. Κάθε VTS αποτελείται από ένα ή περισσότερα ραντάρ, κάμερες, σταθμούς βάσης AIS (αυτόματο σύστημα προσδιορισμού), ναυτικές επικοινωνίες κ.λπ. Έχουν σημαντικά πλεονεκτήματα, όπως εικόνα θαλάσσιας κυκλοφορίας πραγματικού χρόνου. Η εικόνα αυτή είναι αξιόπιστη, διότι τα VTS αποτελούνται από ενεργoύς αισθητήρες, όπως είναι τα ραντάρ. Αυτά τα συστήματα είναι κυρίως ναυτιλιακά συστήματα θαλάσσιας κυκλοφορίας. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιούνται για να αποτρέψουν θαλάσσια ατυχήματα, συγκρούσεις, θαλάσσια ρύπανση λόγω των συγκρούσεων κ.λπ. Και φυσικά, αν τελικά συμβεί ένα ατύχημα, να βοηθήσουν στην «έρευνα και διάσωση». Εντούτοις, χρησιμοποιούνται πάρα πολύ και στον έλεγχο των θαλάσσιων συνόρων, επιτηρώντας εκτεταμένες θαλάσσιες περιοχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα επιτυχούς χρήσης τους, αποτελεί το VTS Κέρκυρας, χάρη στο οποίο μειώθηκε σημαντικά η διά θαλάσσης ροή λαθρομεταναστών από την Αλβανία. Η ελληνική υποδομή «συστημάτων ελέγχου θαλάσσιας κυκλοφορίας» αποτελείται από τα κέντρα (ή υποκέντρα), Κέρκυρας, Ηγουμενίτσας, Πάτρας, Ρίου, Πειραιά, Ραφήνας και Λαυρίου.

Η Ελλάδα και η λαθρομετανάστευση – Αντιμετώπιση του προβλήματος
Η κατάσταση στο Αιγαίο πέλαγος παραμένει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Frontex και των Κρατών Μελών. Σχεδόν το 25% των παράνομων εισόδων πέρυσι έλαβαν χώρα στα θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Η βοήθεια που δίνεται από τα Κράτη Μέλη στις Ελληνικές Αρχές έχει παρουσιάσει ήδη κάποια αποτελέσματα αλλά για να εφαρμοστεί πλήρως η έννοια της «ολοκληρωμένης διαχείρισης συνόρων» όπως αυτή περιεγράφη πιο πάνω, πρέπει να εκπληρωθούν αρκετές προϋποθέσεις. Προϋποθέσεις σε διάφορα επίπεδα που θα αρχίζουν από πολιτικές συμφωνίες θα ακουμπούν μεταναστευτικές πολιτικές και θα φθάνουν σε επιχειρησιακές συνεργασίες με γειτονικές χώρες.
Η Frontex πριν από καιρό άρχισε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για την υπογραφή μιάς «συμφωνίας συνεργασίας» και επίσης σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή μιάς συμφωνίας επανεισδοχής. Συμφωνίες που θα συμβάλουν θετικά στην αντιμετώπιση του σύγχρονου αυτού προβλήματος που λέγεται «λαθρομετανάστευση».

Του ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ ΤΖΙΡΙΤΗ
Research Officer,
Frontex