Αντιπληροφοριακή δράση: Τρόποι εκμετάλλευσης πληροφοριών down-up και up-down

Η προληπτική προστασία του Οργανισμού ή του Ομίλου του οποίου είμαστε υπεύθυνοι ασφαλείας από μία ενδεχόμενη πληροφοριακή επίθεση, συνέλκει αντιπληροφοριακή δράση.

Από τον Απρίλιο του 2012 πειραματίζομαι με μια νέα εκπαιδευτική τεχνική για την εφαρμογή της στην εκπαίδευση (παραδοσιακή – πρόσωπο με πρόσωπο- και εξ αποστάσεως). Αφορά στη διδασκαλία λίαν ελκυστικών διδακτικών αντικειμένων, προς ποιοτική ομάδα σπουδαστών με ιδιαίτερες απαιτήσεις. Διαπίστωσα ότι ελάχιστη πλην όμως βαθιά γνώση εννοιών κλειδιών γύρω από τον πυρήνα του αντικειμένου, διεγείρει ενδιαφέρον, ερωτήσεις, παραπέρα έρευνα, αφομοίωση, χρήση στην πρώτη ευκαιρία. Με άλλα λόγια, αποτελεσματική μάθηση – και μάλιστα τέτοια, που δεν ακολουθεί μετά τη μοίρα των περισσότερων γνώσεων, όταν ο σπουδαστής γυρίζει στην παλιά ρουτίνα. Υφίσταται θα έλεγα μία ομοιότητα με την ομοιοθεραπευτική ιατρική, που, ανάλογα με τη φύση του ασθενούς και της ασθένειας – αλλά και αυτής του φαρμάκου, χρησιμοποιεί στη θεραπευτική αγωγή τις δυναμοποιήσεις των φαρμάκων, με συνεχώς νέα διαλύματα δυναμικής ανάμειξης μητρικού βάμματος με διαλύτη (σύμφωνα με τους Χάνεμαν, Κεντ και Σανκάραν). Πειραματιζόμενος σχετικά, αντικατέστησα την ευαισθησία του στελέχους ασφαλείας στην επιθυμία του να γίνει καλύτερος, με την ευαισθησία του ασθενούς που συνεργάζεται για να επιτευχθούν σημαντικά αποτελέσματα, ενώ το φάρμακο και τη φύση του το αντικατέστησα με τη φύση του γνωστικού αντικειμένου και τη θεραπεία την αντικατέστησα με την αποτελεσματική μάθηση και το σχηματισμό συνάφειας της νέας γνώσης με την παλιά. Και πέτυχε. Το ονόμασα «δυναμοποίηση της γνώσης». Όσο πιο ελκυστικό το αντικείμενο και όσο πιο πρόθυμοι οι σπουδαστές, τόσο λιγότερη ανάλυση και λιγότερες ασκήσεις κατανόησης απαιτούνται, ενώ ταυτόχρονα η υποκίνηση για περαιτέρω γνώση είναι πανίσχυρη. Συνεπώς, καταπιανόμαστε με μεράκι και κάνουμε τα εκπαιδευτικά αντικείμενα, ελκυστικά!

Η ανάγκη για αντιπληροφοριακή δράση
Το θέμα μας στο παρόν τεύχος είναι ελκυστικό από τη φύση του. Οι αναγνώστες του περιοδικού είναι από τη φύση τους ζητητικοί, όπως χαρακτήριζε τους ιδανικούς φύλακες ο Πλάτωνας. Επομένως, ένα θέμα όπως ο τίτλος που για να αναπτυχθεί περιληπτικά θα πρέπει να αγγίξει την έκταση ενός μεσαίου εγχειριδίου, τουλάχιστον, μπορεί να προσεγγισθεί είτε αποσπασματικά με μικρή περίληψη του κάθε αποσπάσματος είτε αφηρημένα και θεωρητικά είτε με τη δυναμοποίηση της γνώσης, όπου η κάθε λέξη στο γραπτό κείμενο έχει το δικό της ειδικό βάρος. Και επιλέχθηκε η τελευταία προσέγγιση για τις αντιπληροφορίες και την αντιπληροφοριακή δράση. Η προληπτική προστασία του Οργανισμού ή του Ομίλου, του οποίου είμαστε υπεύθυνοι ασφαλείας από μία ενδεχόμενη πληροφοριακή επίθεση, συνέλκει αντιπληροφοριακή δράση.
Όταν όλες οι άλλες μέθοδοι αποτροπής έχουν αποτύχει. Όταν ο ανταγωνιστής εκλαμβάνει την καλή θέληση του Οργανισμού μας στις δημόσιες σχέσεις του, ως αδυναμία. Όταν εντείνει την πληροφοριακή του δράση, που γίνεται ολοένα και πιο επιθετική. και όλα αυτά προκειμένου ο αντίπαλος να αυξήσει την αβεβαιότητα του Οργανισμού που προστατεύουμε, να υπάρξει μία συνεχής δυσπραγία που θα επιφέρει σε πρώτο στάδιο παράπονα τα οποία θα αυξάνονται, για να μετατραπούν σε φήμη. Κάποτε ειδικοί αντίπαλου Οργανισμού έκαναν τον Οργανισμό στόχο, να μην μπορεί να στεριώσει υπάλληλο ρεσεψιόν. Δεν μπορούσαν να αντέχουν τις απειλές σε συνεχή βάση και παραιτούντο. Σε μια τέτοια κατάσταση αρχίζει με βάση τα σχέδια που διαπραγματευτήκαμε στις προηγούμενες δημοσιεύσεις, η αντιπληροφοριακή δράση. Μία δράση που περιλαμβάνει/καλύπτει όλες τις δραστηριότητες που θα περιγράψουμε παρακάτω και που αποσκοπούν στην καταστροφή πλέον της αποτελεσματικότητας της αντίπαλης δραστηριότητας, που έχει ήδη εξαπολύσει μυστική δράση. Είναι αυτό που λέει τόσο ο Κλαούζεβιτς για την καταστροφή του στρατού του εχθρού, αλλά και ο Καζαντζάκης στον «Καπετάν Μιχάλη» («.να τον «σκοτώσει» – σ.σ. μεταφορικά – πέρα για πέρα.»). Η δική μου γνώμη είναι ότι η καλύτερη μέθοδος είναι να συντρίψεις τη σιγουριά του αντιπάλου. Είναι ηπιότερη, αλλά αποτελεσματική.

Η υλοποίηση της δράσης
Η έναρξη αυτής της δράσης σηματοδοτεί και την έναρξη ετοιμότητας για μάχη, με την ανωτέρω επιφύλαξη. MILKHAMA, όπως είπαμε στο προηγούμενο τεύχος. Μιας μάχης πολύμορφης και πολυεπίπεδης, που κλιμακώνεται με διαδικασίες οργάνωσης και προετοιμασίας σχεδίων που να περικλείουν όλες τις πιθανότητες, προσπαθώντας να δούμε τους κινδύνους της Λερναίας Ύδρας της οικονομικής κατασκοπείας, πανοπτικά. Συνεχίζεται με τα της επιλογής κατάλληλου προσωπικού και ανάθεσης αρμοδιοτήτων μέσα σε ένα κέλυφος εμπιστευτικότητας, πειθαρχίας και ελέγχου. Και αυτά ως θεμέλιο για να αναπτυχθούν περαιτέρω δράσεις, με κατάρτιση προϋπολογισμού, σταθερού και επιχειρησιακού, ύστερα από προβλέψεις για να «κινηθεί» η δράση μας. Δράση αναζήτησης, συλλογής, επεξεργασίας και εκμετάλλευσης πληροφοριών, με όσα έξοδα προσώπων και μέσων υπολογίζονται εκ των προτέρων και μέσα στο πλαίσιο αυτό να αναζητούνται πηγές πληροφοριών, να γίνονται προσεγγίσεις, «συνεντεύξεις», συνεργασίες και αναθέσεις έργων, να θεσπίζονται κίνητρα και να καθορίζονται οι τρόποι επικοινωνιών. Επίσης να διευθετούνται τα του χειρισμού εγγράφων, αναπαραγωγής, επεξεργασίας και καταστροφής τους με βάση διαδικασίες πρωτοκόλλου και παράλληλα μέτρα φυσικής και τεχνολογικής ασφάλειας και εκτεταμένες επιθεωρήσεις και έλεγχοι ασφαλείας αλγοριθμικής ακρίβειας, με εσωτερικές ελεγκτικές διαδικασίες. Τα θέματα ασφάλειας προσωπικού απαιτούν επιπλέον ενδιαφέρον, όπως καθίστανται αναγκαίες οι διαβαθμίσεις εγγράφων και φακέλων, οι εξουσιοδοτήσεις συνεργατών και οι τακτικές intelligence reviews.
Και όλα αυτά, μέσα σε ένα περιβάλλον με ανταγωνισμούς, πολλαπλές πληροφοριακές επιθέσεις με τεχνικές πρόφασης και κάτω από διάφορους μυστηριώδεις τίτλους, ύπουλες προσεγγίσεις προσωπικού μας με πλαστοπροσωπίες αλλά και πλαστογραφημένα έγγραφα, παρουσίαση ψευδών καταστάσεων ως αληθινών, εκμετάλλευση όλων των ανθρωπίνων αδυναμιών, προσπάθεια ανίχνευσης «επιτιθεμένων», εξακριβώσεις, αναγνωρίσεις και ταυτοποιήσεις, μυστικές επαφές, μέτρα ασφαλείας Information, επικοινωνιών και τεχνολογίας, αποτροπή παράνομων ενεργειών εναντίον μας δια μέσω υπολογιστών, ανιχνεύσεις επιθέσεων και επιθέσεων υπό κάλυμμα και δικά μας ξεγελάσματα, τρικ, πιέσεις, απαγκιστρώσεις και ψευδοεπιθέσεις, νοητικά παιχνίδια, παζλ πληροφοριακών στοιχείων, με όλα τα βασικά οργανωτικά στοιχεία της μυστικής δράσης επί τάπητος (στόχοι, δίκτυα, πράκτορες, χειρισμοί, μέσα υποστήριξης και ασφάλεια μυστικής δράσης).
Για να εμπλακούμε μετά στις ψυχοφθόρες εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα εξέλιξης και με προσευχές «να έχουμε πέσει μέσα». Ενώ ταυτόχρονα καταρτίζουμε ή βελτιώνουμε ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης και εξαναγκαζόμαστε σε παρακολουθήσεις και αντι- παρακολουθήσεις, με χρήση πολλών γνώσεων και τεχνικών, όλων δανεισμένων από διάφορα επιστημονικά πεδία. Όλα αυτά δηλαδή, που στη γλώσσα των μυστικών υπηρεσιών αποδίδονται με τον όρο trade craft και που προϋποθέτουν κινήσεις αντι-προπαγάνδας και αντι-αγκιτάτσιας, ενέργειες προστασίας από δολιοφθορές (αντι- σαμποτάζ), δέσιμο υποθέσεων, δικαστική δίωξη παρανόμων, για να ξεκινήσει η διαδικασία (παιχνίδι) από την αρχή. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που μπορεί να καταστρέψει ιδιωτικές ζωές. Διότι στατιστικά η μοίρα των απανταχού μυστικών πρακτόρων είναι (τόσο σε επίπεδο κρατικών υπηρεσιών όσο και στο μικρόκοσμο της βιομηχανικής κατασκοπείας και αντικατασκοπείας), να γίνονται γνωστοί κατά κανόνα από τις αποτυχίες τους. Τότε και μόνο η αναφορά του ονόματός τους, δίνει έναυσμα για καταιγισμό κατηγοριών, ενώ οι πιο πολλοί αρνούνται τον «πράκτορα», όπως ο Πέτρος τον Ιησού. Όλα αυτά επιβάλλονται από τις καταστάσεις. Ο επιτυχημένος όμως «πράκτορας» αισθάνεται μία μεγαλοπρεπή δικαίωση, ανάλογη με αυτήν του καλλιτέχνη. Οι μικροπρεπείς περιορισμοί της πραγματικότητας παραμερίζονται από την αίσθηση του δημιουργού. Με υπόψη πάντα τον πρώτο κανόνα: Όταν πέφτει ο άνθρωπος στην πρώτη γραμμή, ο υπεύθυνος «πράκτορας» πρέπει να εξαφανιστεί.
Η εμπειρία έχει δείξει ότι ο πράκτορας επίθεσης βιομηχανικής κατασκοπείας συμπεριφέρεται όπως ένας ποινικός με μεγάλη εγκληματική ικανότητα αλλά και μεγάλη κοινωνική προσαρμοστικότητα. Επανέρχεται στον ίδιο στόχο, όπως και ο πειρατής. Παρά τις υλικές δυσκολίες και τις επαπειλούμενες κυρώσεις, επανέρχονται. Δεν σταματούν. Όχι όμως και ο τρομοκράτης. Ενώ ο τρομοκράτης της λεγόμενης ευρωτρομοκρατίας, θέλοντας να επιτύχει «¶δακρυ» μάχη και νίκη, αν καταλάβαινε ότι έγινε αντιληπτός, εγκατέλειπε και στρεφόταν σε άλλο στόχο που εξέφραζε το ίδιο περιεχόμενο. Διότι τα κτυπήματα είναι συμβολικά και η επιλογή του στόχου ήταν και είναι θέμα τρωτότητας. Οι σχετικές λοιπόν αναφορές των παρακολουθητών προς το «διευθυντήριο», αν ονομάσουμε έτσι την ηγετική ομάδα, είχε ως αποτέλεσμα τη στροφή προς εναλλακτική λύση (άλλο στόχο).

Η εκπαίδευση ως θεμέλιο για την επαγρύπνηση
Ποια όμως είναι η πρόδρομη κατάσταση που θα σηματοδοτήσει την ένταση της επαγρύπνησης, ώστε να είμαστε σε ετοιμότητα για να περάσουμε στη φάση της αντιπληροφοριακής δράσης; Όπως προκύπτει από τα προηγούμενα, η επαγρύπνηση είναι συνεχής. Μία τέτοια επαγρύπνηση έχει τις ρίζες της «στα θρανία». Όλο το προσωπικό του Οργανισμού πρέπει να εκπαιδεύεται και να επιμορφώνεται σε θέματα ασφάλειας πληροφοριών, ξεκινώντας από την κορυφή της πυραμίδας μέχρι τη βάση. Λαμβάνεται μέριμνα ώστε τα σχετικά προγράμματα να είναι ευέλικτα και σύντομα, επισημαίνοντας σε αυτά τη σοβαρότητα των κινδύνων και με «βάρος» στον τρόπο που εκδηλώνεται μία πληροφοριακή δράση. Πρώτα – πρώτα και αυτό θα αποτελέσει το περιεχόμενο της πρώτης εκπαιδευτικής συνάντησης, σε όλα τα επίπεδα θα πρέπει να υπάρχει μία συνεχής ενημέρωση, down – up και up- down. Για να υπάρχει σαφής γνώση της απειλής που δεν πρέπει να υπερτιμάται ούτε να υποτιμάται. Ο Διευθύνων Σύμβουλος θα πρέπει να καλεί σε τακτά διαστήματα τον Security Manager και να τον ενημερώνει για την πιθανότητα τυχόν βλαπτικών καταστάσεων, έστω και αν πρόκειται για φήμες, καθώς και τις πρώτες πληροφορίες που μπορεί να έχει από τους κύκλους που κινείται. Ο Security Manager με τους βοηθούς του First Line Security Managers και τους υπευθύνους του Γραφείου Μελετών (πληροφοριών) κανονίζουν εκπαιδευτικές συναντήσεις, με τις οποίες ενημερώνεται σταδιακά όλο το προσωπικό. Επισημαίνεται στα μέλη του προσωπικού ότι πρέπει να αναφέρουν άμεσα κάθε στοιχείο για το οποίο θα γίνουν αποδέκτες ή και καταστάσεις που παραπέμπουν στο ότι έχουν «στοχοποιηθεί». Θα ενημερώνονται κύρια για τους τρόπους ενέργειας επιθετικής πληροφοριακής δράσης (modes operandi) και με παραδείγματα αλλά και μελέτες περίπτωσης πάνω στις τεχνικές «Της Ψευδούς Σημαίας», «Της Τεχνικής Δελφών», «Του Κατάσκοπου Επιχειρηματία», « Του Λάσου», «Του Επιπλέον Επιθετικού Βήματος», «Της Ανιχνευτικής Ράβδου», «Της Επίθεσης των Χιλίων Μελισσών», «Των παιχνιδιών με το Εγώ», «Της Ψευδεπίθεσης» κ.ά. Στον κόσμο της προστασίας οικονομικών πληροφοριών, όλες οι τεχνικές αυτές συνθέτουν μία Θεματική Ενότητα που ονομάζεται «Delphi and other Pretext Attacks». (Σχετικά, Business Espionage Controls and Counter Measures Association). Μπορούν ακόμη να εκδηλωθούν και δια μέσω δημοσιευμάτων, εκπομπών, ακόμη και ερευνών, με οποιονδήποτε μανδύα κάλυψης (επιστημονικής εργασίας ή και επίσημης έρευνας). Η μέθοδος Delphi αναπτύχθηκε από μαθηματικούς στις ΗΠΑ («Rand Corporation») και αφορά στην προσπάθεια πρόβλεψης. Για να επιτευχθεί απαιτούνται πολλές πληροφορίες, ακόμη και εκείνες που θεωρούνται «κουτσομπολιά».
Οι επιτιθέμενοι για τη συλλογή των πληροφοριών αυτών είναι βιομηχανικοί κατάσκοποι που αναλαμβάνουν το συγκεκριμένο έργο (project). Μπορεί να είναι και short time intelligence experts. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ένα από τα πρώτα μελήματα του Γραφείου Μελετών (πληροφοριών) θα πρέπει να είναι η καταλογοποίηση (υπό τις επιφυλάξεις του Ν. 2472/97) των αναγνωρισμένων short time intelligence experts από δημοσιεύματα (και της αλλοδαπής) κ.ά. πηγές. ¶λλωστε και οι Υπηρεσίες Πληροφοριών των Κρατών έχουν ολόκληρο σύστημα καταχώρισης αναγνωρισμένων αξιωματικών πληροφοριών. Επίσης, οι επιτιθέμενοι μπορεί να είναι ειδικοί ασφαλείας επιχειρήσεων, ερευνητές αγοράς, παρέχοντες στατιστικές υπηρεσίες. Οι επιθέσεις είναι σχεδιασμένες και εξελίσσονται με βάση λίστα ελέγχου. Η επίθεση άρχεται με πολύ ελκυστική συμπεριφορά («κινηματογραφικής γοητείας», θα λέγαμε) και ακολουθεί συνδυασμένη επίθεση προς το ίδιο πρόσωπο, από πολλούς ειδικούς. Σε διαστήματα και τρόπους τέτοιους, που «ο στόχος» αποστερείται της ικανότητας να δει το θέμα σφαιρικά και στο σύνολό του και να υποθέσει «κρυφούς συνδέσμους». Στις περιπτώσεις αυτές θα έχει λάβει χώρα και η κατάρτιση πλαστών εγγράφων (με τη χρήση π.χ. ενός οπτικού scanner, ενός υπολογιστή με ειδικό software και μιας παλιάς γραφομηχανής και να χρησιμοποιηθούν ακόμη και περγαμηνές, ως παλαιά αποδεικτικά καλής μαρτυρίας του πράκτορα που «ενεργεί την επίθεση» και «προετοιμάζει το έδαφος»).

Ποιος ο στόχος των επιτιθέμενων;
Τι προσπαθούν λοιπόν να αποκτήσουν οι «επιτιθέμενοι»; Η απάντηση είναι πληροφορίες. Αλλά πληροφορίες που αποτελούν τα επιπρόσθετα στοιχεία τα οποία θα συμπληρώσουν αυτά που ήδη είναι γνωστά στους υπεύθυνους του σχεδιασμού, της εναντίον μας μυστικής δράσης. Στην ουσία η πληροφορία είναι αυτό που δεν γνωρίζει κάποιος. Αν η γνώση προσεγγίζει τη βεβαιότητα, η πληροφορία είναι κοντά στην αβεβαιότητα. Όση περισσότερη πληροφορία προκύπτει για κάτι, τόσο πιο λίγη γνώση έχουμε γι’ αυτό και τόσο μεγαλύτερη είναι η αβεβαιότητα αυτής της κατάστασης. Παρά ταύτα γεννάται το ερώτημα γιατί οι επιθέσεις πρόφασης πετυχαίνουν. Η απάντηση είναι ότι πρώτον υπάρχουν τόσες παραλλαγές (αναρίθμητες), όσες η φαντασία του ανθρώπου μπορεί να επινοήσει. Δεύτερον, ένα στέλεχος εταιρείας είναι πολύ ευγενικό ώστε να κάνει ερωτήσεις, πριν απαντήσει σε ερώτηση που του γίνεται. Τρίτον, οι άνθρωποι γίνονται θύματα του «εγώ» τους. Δεν ομολογούν ότι δεν ξέρουν ή ότι δεν θυμούνται.

Μια χαρακτηριστική αληθινή ιστορία ανεπαρκούς πληροφόρησης
Κάποτε ένας επιχειρηματίας στη Ρώμη κάλεσε ένα ιδιωτικό ερευνητή και του ανέθεσε μία δουλειά που φαινόταν αμυντική των συμφερόντων του, αλλά δεν ήταν. Επρόκειτο για επιθετική ενέργεια εναντίον ανταγωνιστών. Ο επιχειρηματίας είχε συλλέξει πληροφορίες για τον ερευνητή και στην πρώτη συνάντηση του γνωστοποίησε ότι ήξερε το Γραφείο που εργαζόταν ο Ερευνητής παλαιότερα και μάλιστα ο ίδιος ο ερευνητής είχε εργαστεί για τον επιχειρηματία και τα αποτελέσματα είχαν εντυπωσιάσει τον επιχειρηματία. Έτσι όταν ο Ερευνητής ρώτησε για ποια υπόθεση επρόκειτο, ο επιχειρηματίας του ανέφερε ένα τίτλο υψηλής τεχνολογίας με κεντρικά γραφεία στις ΗΠΑ. Του ερευνητή δεν του έλεγε τίποτα. Σκέφθηκε όμως ότι το γραφείο τους ανέθετε ερευνητικές εργασίες ρουτίνας σε αρχεία και βιβλιοθήκες και δεν αποκάλυπταν στους ερευνητές τα στοιχεία των πελατών. Υπέθεσε λοιπόν ότι αφορούσε τέτοια περίπτωση, οπότε αντί να πει την αλήθεια «δεν θυμάμαι ή δεν ξέρω» έπεσε θύμα του εγώ του. Αντί της αλήθειας, απάντησε ότι θυμόταν πολύ καλά και ότι είχε μείνει και ευχαριστημένος από την αμοιβή, χωρίς να αντιληφθεί ότι τον προσλάμβανε για την αφέλειά του. Η συνέχεια ήταν ότι για την υπόθεση που του ανατέθηκε πήρε υψηλή αμοιβή «για τα πρώτα έξοδα». Του δόθηκαν και άλλα μεγάλα χρηματικά ποσά, ταξίδεψε σε πολλές χώρες, κυρίως στις «νέες». Δύο φορές όμως έγινε στόχος δολοφονικών ενεργειών, συνελήφθη και βασανίστηκε, για να καταλάβει ότι τελικά δούλευε για τη λάθος πλευρά. Όσα χρήματα πήρε, τα σπατάλησε για να κρύβεται μέχρι να ξεκαθαριστεί η κατάσταση από τις Κρατικές Υπηρεσίες. Και η υπόθεση είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Η μέθοδος πρώτης αντίδρασης
Η μέθοδος πρώτης αντίδρασης που συμβουλεύουμε το προσωπικό μας είναι να κάνουν ερωτήσεις πριν απαντήσουν σε ερωτήσεις. Επίσης και εδώ πάλι χρησιμοποιούμε γνώσεις από το ρεπερτόριο των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, προκειμένου να περιγράψουμε με μία – δύο λέξεις στους αρμοδίους, τόσο τον ύποπτο επισκέπτη όσο και κάποιους που έχουν αποδυθεί σε παρακολούθηση στελεχών μας. Η συγκεκριμένη μέθοδος είναι δύσκολη, όχι όμως και αδύνατη. Δύσκολη διότι απαιτεί γνώσεις (το mind που λέμε των φαρμάκων) αλλά και γρήγορη εξονυχιστική παρατήρηση. Τα φάρμακα λοιπόν περιγράφουν τους ασθενείς που τα χρησιμοποιούν και αυτό έχει προέλθει από έρευνα εκατοντάδων χιλιάδων λεπτομερών ιστορικών ασθενών.
Πρόκειται για επανάσταση στην περιγραφή προσώπων, διότι απέχει κατά πολύ ποιοτικά από τις κλασικές εκπαιδευτικές οδηγίες. «Να αντιληφθείς το ύποπτο άτομο σαν καρικατούρα», «παρακολούθησε λεπτομερώς τα χαρακτηριστικά του προσώπου, αν τα αυτιά. τα μάτια. αν τα δόντια.» κλπ- κλπ, για να ακολουθήσουν οδηγίες για λεπτομερή παρατήρηση βαδίσματος, σώματος, ενδυμασίας κ.ά. Η μέθοδος που προτείνεται είναι πιο ποιοτική, διότι δείχνει και την ψυχοσύνθεση και το ποια θα είναι η συμπεριφορά του «επιτιθέμενου» ή του παρακολουθητή, εναντίον μας.
Σε ενημέρωση ανθρώπων μας ότι ακολουθούνται από κομάντο γυναίκα « Sepia», ο άλλος αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για αδύνατη, χωρίς καμπύλες, επίπεδο στήθος, χλωμή, στενή λεκάνη, γρήγορη κίνηση – φαίνεται ότι δεν υπάρχει χαρά στη ζωή αυτού του ατόμου και το κυριότερο είναι σκληρή. Επισήμανσή μας για επισκέπτη που τον υποψιαζόμαστε να αρχίσει επίθεση πρόφασης, με παρατήρηση ότι έχουμε να κάνουμε με Τhuja σημαίνει «Πρόσεξε, άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση κινείται «ύπουλα», δείχνει ότι δεν εμπιστεύεται κανένα, γι’ αυτό είναι και σκληρός».

Η «οικονομία της ασφάλειας»
Με όλα αυτά όμως σε συνδυασμό με όσα κατά καιρούς έχουν εκτεθεί από τον υπογράφοντα, γίνεται φανερό ότι το Security Management όχι μόνο εξελίσσει την επιστήμη του Μάνατζμεντ – αφού αποτελεί ιδίως σε παρατεταμένη περίοδο οικονομικής κρίσης και σε συνθήκες σύγκρουσης όπου κύριο μέλημα είναι η επιβίωση και η προστασία από απώλειες, την τελευταία εξέλιξή του – αλλά ανοίγει και μία νέα κατεύθυνση στην εγκληματολογία, «την εφαρμοσμένη αντιεγκληματική τακτική της μέριμνας», σηματοδοτώντας και μία νέα κατεύθυνση στη μικρο-οικονομία. Την «Οικονομία της Ασφάλειας». Εταιρεία υπό οποιοδήποτε μέγεθος και τύπο (π.χ. πολυεθνική με μορφή internal network κλπ), Ιδιωτικός Οργανισμός με την αγγλοσαξονική έννοια, Όμιλος, σημαίνoυν χίλιους δύο συνδυασμούς. Μέτοχοι, μεγαλομέτοχοι, Δ.Σ., στελεχιακό δυναμικό και προσωπικό, διευθύνσεις, τμήματα, γραφεία, συνεργάτες, ειδικότητες, προμηθευτές, λειτουργίες κύριες και δευτερεύουσες, επιμέρους εργασίες και διαδικασίες. Επίσης επικοινωνίες και ενδοεπικοινωνίες, πληροφορίες και διαχείρισή τους, συνεργασία με Αρχές και Οργανισμούς, συνεργάτες σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Επιπλέον, παρακολούθηση εξελίξεων και νομοθεσίας, συμφωνίες και συμβάσεις, ρήτρες, μεσιτείες, αγορές, ανταγωνιστικότητα σε βαθμό οξύ, εμπορεύματα και μεταφορές, προμηθευτές και συνεργασίες, ασφαλίσεις και εισφορές, εγκαταστάσεις, διευκολύνσεις και μέσα. Όλα τα πρόσωπα και οι δραστηριότητές τους, μαζί με τις διάφορες εγκαταστάσεις, μέσα και εξοπλισμό και με τις δραστηριότητες σε ξηρά αλλά και θάλασσα και αέρα. Και τα πάντα να «δουλεύουν όλα μαζί». Σε ισχυρή χειροδεσία. Σε ένα σύναλμα, θα λέγαμε. Και να συγκροτούν όλοι και όλα μαζί ένα αξιόπιστο σύνολο ομαδικής θέλησης και ευφυΐας, από την εποχή του Μίνωα μέχρι σήμερα. Ένα σύνολο όμως, που λειτουργεί μέσα σε ένα περιβάλλον κινδύνων, όπως και οι κοινωνίες μας που έχουν χαρακτηριστεί κοινωνίες κινδύνων, σύμφωνα με τον Καθηγητή Κο Αντώνη Μαγγανά και που εξελίσσονται προς το πιο σύνθετο, με αποτέλεσμα και τα φαινόμενα μέσα σε αυτές (π.χ. έγκλημα) να εξελίσσονται διαρκώς προς το πιο πολύπλοκο. Αλλά και η νοοτροπία άλλαξε. Δεν διατυπώνεται πλέον το ΑΝ θα συμβεί κάτι, όπως παλαιότερα που όλοι εφησύχαζαν (κυρίως στη Χώρα μας), αλλά το ΠΟΤΕ θα συμβεί. Και αυτό που θα συμβεί μπορεί να ξεπερνά και τα όρια της φαντασίας (διότι και αυτή έχει όρια αφού ως υλικό για να πλαστεί χρησιμοποιείται η παρελθούσα εμπειρία). Περίμενε κανείς την 11η Σεπτεμβρίου 2001; Είχε γίνει λόγος μέχρι τότε για ασύμμετρη απειλή; Υπολογιζόταν μόνο η λήψη μέτρων απέναντι σε γνωστούς κινδύνους (και μάλιστα με καθυστέρηση). Έπρεπε να συμβεί το ναυάγιο του Τιτανικού στις 14 Απριλίου του 1912, για να αρχίσει η διαδικασία κατανόησης της δύναμης της φύσης και να σχεδιαστούν διαδικασίες ασφαλείας στη θάλασσα, από πλευράς safety.

Συμπεράσματα
Η πληροφοριακή δράση του αντιπάλου απειλεί να μας μετατρέψει σε ερείπια. Είναι ένας κίνδυνος ύπουλος, μη άμεσα ορατός. Για εμάς τους Security Managers, όλα άρχονται από την εκπαίδευση του προσωπικού. (Συνδυασμός παραγράφων 1και 3, του αρ.1 μαζί με το εδ.δ. παρ.1,αρ. 4, του Ν.3707/2008). Ακολουθούν τα θέματα της «μυστικής δράσης» των κακόβουλων για να κατορθώσουμε ώστε το προσωπικό μας να κατανοήσει όλες τις απειλές και τους κινδύνους, ολιστικά.
Στην αρχή απαιτείται έρευνα διακριτική, για μια μικρή αποτίμηση ηθικής βλάβης και στην ανάγκη να καλέσουμε Short time intelligence experts. Οι Short time intelligence experts είναι άνθρωποι με ειδικές γνώσεις. Από διερεύνηση αμφισβητούμενων εγγράφων, ως την ανάλυση δεδομένων. Στον κύκλο των δραστηριοτήτων τους, περιλαμβάνονται νομικοί και οικονομικοί έλεγχοι για συγχωνεύσεις και εξαγορές.
Ο Security Manager κατά την περίοδο της αντιπληροφοριακής δράσης θα πρέπει να
αναρωτιέται για κάθε στάδιο της εξέλιξης της μυστικής επιχείρησης. Δηλαδή: Αυτός τι κάνει τώρα; Τι κάνει o καθένας που συμμετέχει; Μετά, τι θα κάνουν όλοι μαζί;» κ.ο.κ. και ταυτόχρονα να μην παραλείπει τη συνεχή εκπαιδευτική ενημέρωση του προσωπικού της επιχείρησης. Όλου του προσωπικού. Με πρώτη την ενίσχυση της άμυνάς τους. Με στοιχεία νομικής θωράκισης.
Θέματα, που θα δούμε στα τεύχη μας του 2013.

Από τον Σπύρο Μιχαήλ Κυριακάκη,
Επικεφαλής Σπουδών
που οδηγούν στην απόκτηση CERTIFICATE, στη
Στρατηγική Διεύθυνση Έργων Ιδιωτικής Ασφάλειας,
KE.M.E. NEW YORK COLLEGE,
Διευθυντή Εκπαίδευσης και δια Βίου Μάθησης «BOSS SECURITE HELLAS S.A.».