Προσωπικός Συνοδός Ασφάλειας – Ζώντας τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου

Προσπαθώντας να ορίσεις κανόνες και διαδικασίες, δεν είναι λίγες οι φορές που θα χρειασθεί να έρθεις σε αντιπαράθεση με το φυλασσόμενο πρόσωπο. Τον ΄΄άνθρωπό σου΄΄. Εκούσια ή ακούσια.  Απλώς γιατί μέσα από το επάγγελμά σου, ζεις τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την δικιά σου ζωή…

Δημήτριος Μερτσιωτάκης – Απόστρατος Αξ/κος Π.Α./Απόφοιτος Σχολής Πολέμου – MSc, Strategic Security Management – ΠιστοποιημένοςΕκπαιδευτήςΕνήλικων –  CPO, VPTS Founder Instructor – Εκπαιδευτής ΣΚΟΕ

Παρασκευή, βραδάκι, λίγο μετά  τις 20:30, γυρνάς στο σπίτι κατάκοπος, ελπίζοντας να ξεκουρασθείς και να χαλαρώσεις λίγο με την οικογένεια. Φαίνεται, ότι το Σαββατοκύριακο, η Συνοδευτική Ομάδα Ασφαλείας (ΣΟΑ) δεν έχει κίνηση. Ευκαιρία να απολαύσεις τα παιδιά σου και να ακούσεις τους προβληματισμούς τους.  Όλη την εβδομάδα επιστέφεις αργά αφού με την ομάδα ασφαλείας, συνοδεύεις τον άνθρωπό σου και την οικογένεια του , μέχρι τη στιγμή της επιστροφής στην οικία.  Η ομάδα φεύγει,  αφού αποφασίσει ότι δεν μας χρειάζεται άλλο. Για να συνεχίσουν οι στατικοί φύλακες….

Η σύζυγος, υποστηρικτής της ζωής και των αποφάσεών σου, αγωνιώντας καθημερνά, περιμένει να γυρίσεις. Γνωρίζει και έχει αποδεχθεί ότι κάνεις το πιο δύσκολο επάγγελμα του κόσμου.  Η ζωή σου, για τη ζωή κάποιου άλλου ανθρώπου. Καθησυχάζει τα παιδιά, παροτρύνοντας  τα, να μην σε κουράζουν. Κλείνεις την πόρτα, ασφαλίζεις τον εξοπλισμό σου, και ελπίζεις σε ένα ήσυχο Σαββατοκύριακο, μιας και φαίνεται ότι δεν υπάρχει κάποια απαίτηση. Προς το παρόν τουλάχιστον.  Από Δευτέρα βλέπουμε…

Κάνεις ένα τελευταίο τηλέφωνο στο στατικό νυχτερινό φύλακα, και σε διαβεβαιώνει ότι όλα είναι καλά…. ΄΄Καλή δύναμη και καλό βράδυ Αντώνη. Να προσέχεις…΄΄   Τέλεια. Δείπνο, ένα ποτηράκι κρασί, συζήτηση, γέλια, πιο καλά δεν γίνεται….Αργότερα το βράδυ ξαπλώνεις, το κινητό δίπλα σου, και… ΄΄καληνύχτα οικογένεια΄΄.

01:45  Το κινητό χτυπάει. Πετάγεσαι. Ο φύλακας. «Προϊστάμενε, μόλις έφυγε από το υπόγειο γκαράζ, ο γιος της οικογένειας. Μόνος. Δεν είμαι ενήμερος για κίνηση. Πρέπει να σας το αναφέρω…΄΄

΄΄Καλώς Αντώνη, δεν γνωρίζω κάτι. Έχε το νου σου στην επιστροφή. Έλεγξε τα πάντα, εφάρμοσε τις διαδικασίες, σιγουρέψου ότι δεν τον ακολουθεί κάτι, και ενημέρωσέ με ότι ώρα και να γυρίσει. Ξέρεις εσύ…΄΄

Σε ζώνουν τα φίδια, και ελπίζεις ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά. Δεν προβλέπεται από το σχέδιο ασφαλείας να φεύγει μόνος του ο μικρός. Ξαπλώνεις και λαγοκοιμάσαι.

04:10   Το κινητό ξαναχτυπάει. Αλλά χτυπάει με εκείνο το μοναδικό ήχο που εσύ έχεις ορίσει, για να γνωρίζεις ποιος είναι. Πετάγεσαι από το κρεβάτι. Είναι ο άνθρωπος σου.

΄΄Μάλιστα Πρόεδρε….΄΄

΄΄Δημοσθένη, συγνώμη για την ενόχληση βραδιάτικα, έμπλεξε ο μικρός σε εκείνο το club, στα νότια, εκεί που τον είχες πάει την τελευταία φορά. Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά γίνεται ένας χαμός.  Τον άκουσα κάπως. Σε παρακαλώ , πήγαινε να τον μαζέψεις…΄΄

΄΄Μην ανησυχείτε  Πρόεδρε. Θα το τακτοποιήσω. Καλή ξεκούραση…΄΄

Μιλάς και έχεις ήδη αρχίσει να ντύνεσαι. Σκέφτεσαι να πάρεις μαζί σου τον Γιάννη,  γιατί ένας ίσον κανένας, αλλά μένει μακριά, και μέχρι να έρθει ο χρόνος τρέχει… Μήπως τον  Αλέξανδρο, τον οδηγό; Να φέρουμε και το αμάξι πίσω. Αλλά έχει το παιδί του άρρωστο με πυρετό. Ας είναι. Παίρνεις τον εξοπλισμό σου και αποφασίζεις να πας. Μόνος σου. Οι σφυγμοί αρχίζουν και ανεβαίνουν. Σε αποσπά από τις σκέψεις, η φωνή της συζύγου σου :   ΄΄Πρόσεχε , μην τρέχεις…΄΄ Πρέπει  να την καθησυχάσεις, ΄΄ μην ανησυχίες, όλα θα πάνε καλά. Το νου σου στα παιδιά..΄΄  Ξέρεις  ότι μέχρι να γυρίσεις δεν θα έχει ύπνο. Η σκέψη της θα είναι  μαζί σου. Φεύγεις  για να μαζέψεις τον… μικρό .

Οδηγώντας  οι σκέψεις σε βαραίνουν. Για το ενήλικο παιδί ενός άλλου ανθρώπου, το οποίο χωρίς καμία σκέψη, χωρίς να υπάρχει η έννοια του σεβασμού στον εγκέφαλο του για τους ανθρώπους που τους προσέχουν, απλώς πήρε το αμάξι και έφυγε. Μόνος. Παραβιάζοντας κάθε συμφωνία, κάθε μέτρο ασφάλειας , καταπατώντας βασικές αρχές ηθικής και αξιοπρέπειας. Δείχνοντας ασέβεια πρώτα στην οικογένεια του, και δευτερευόντως σε όλους εμάς. Οικογενειάρχες οι περισσότεροι εξ υμών, που αγωνιζόμαστε με πάθος για την δουλειά μας, μη θέλοντας να δώσουμε δικαιώματα στον άνθρωπό μας. Τυπικοί στους κανόνες , στα ωράρια και στις διαδικασίες. Πρωτίστως για εμάς. Ναι. Για εμάς. Γιατί εάν είμαστε καλά εμείς θα είναι καλά όλοι οι άλλοι .

Μα, ποιοι άλλοι ; Κατ’ αρχάς η οικογένεια που προστατεύουμε. Κατόπιν όλο το υπαλληλικό προσωπικό. Από τον κηπουρό και την οικονόμο, από τον πιο απλό υπάλληλο των επιχειρήσεων του μέχρι και τα διευθυντικά στελέχη. Από τους μικρομέτοχους των εταιρειών του έως και τους μεγαλοεπενδυτές των Funds.  Από τους προμηθευτές των πρώτων υλών των εργοστασίων του μέχρι και τον διανομέα των προϊόντων του. Από το μικρό συνοικιακό καφέ μέχρι και τον Παναγιώτη τον ντελιβερά. Ναι. Όλων αυτών. Και πολλών άλλων που μου διαφεύγουν.

Γιατί όλοι εμείς, ζούμε από αυτόν τον άνθρωπο. Και πρέπει να είμαστε πρώτα εμείς καλά, για να είναι αυτός καλά. Και εάν είναι αυτός καλά, όλοι αυτοί θα είναι καλύτερα. Μαζί με τις οικογένειες τους.

Και εσύ μικρέ , έγραψες στα παλαιότερα των υποδημάτων σου τα πάντα. Απλώς γιατί το βράδυ σου ήρθε να βγεις έξω μόνος ! Παραβιάζοντας αρχές , κανόνες και διαδικασίες. Δεν σκέφθηκες ή δεν σε ένοιαξε εάν βάζεις ανθρώπους σε κίνδυνο. Νομίζεις ότι αξίζεις περισσότερο; Αλλά εμένα περιμένεις να καθαρίσω για εσένα, ξεχνώντας ότι  κάποιοι με περιμένουν να γυρίσω πίσω . Αλήθεια το αξίζεις αυτό μικρέ μου φίλε ;

Και τη Δευτέρα το πρωί, μόλις βρούμε λίγο κοινό  χρόνο, θα πρέπει  να τα συζητήσουμε όλα αυτά, και να έρθω σε αντιπαράθεση με τον πατέρα σου. Τον άνθρωπο μου. Τον άνθρωπο όλων μας. Για να τον πίσω ξανά ότι δεν πρέπει να γίνεται έτσι. Και να εκτιθόμεθα χωρίς λόγο. Βλέπεις, της νύχτας τα καμώματα, είναι δύσκολα. Δεν φταις εσύ που η οικογένεια σου είναι σημαντική. Οφείλεις όμως να σεβαστείς, ότι θα έχεις δια βίου μια ζωή διαφορετική από εμάς. Απόλαυσέ το. Και, για όσο τουλάχιστον είμαστε μαζί σας, οφείλεις να εφαρμόζεις αυτές τις αρχές, με εκείνους τους κανόνες και τις διαδικασίες που ορίσαμε, για την ασφάλεια όλων μας.

Έφτασα. Τα μηλίγγια χτυπάνε και τα χέρια μουδιάζουν. Πάμε να δούμε τι μας περιμένει…

Υ.Γ. Από τις αναμνήσεις ενός Προσωπικού Συνοδού Ασφαλείας. Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι πολλοί από εσάς εκεί έξω έχετε βιώσει ακόμα χειροτέρα. Να έχετε πίστη στις γνώσεις και στις δυνατότητες σας. Καλή υπομονή….. για το δυσκολότερο επάγγελμα του κόσμου.

Τα ονόματα και οι τίτλοι είναι τυχαία, και δεν έχουν καμία σχέση με τα γεγονότα