Μετανάστευση και Ασφάλεια … Υπόθεση όλων μας!

«Άσπροι, κίτρινοι, μαύροι, χιμούν και φωνάζουν. Λευτερώσου από τη ράτσα. Πολέμα να ζήσεις όλον τον αγωνιζόμενο άνθρωπο. Όλοι είμαστε ένα! Αγάπα τον άνθρωπο, γιατί είσαι συ. Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω».

 («Ασκητική» Ν. Καζαντζάκη)

Βασίλειος Βορριάς

Αξιωματικός Π.Σ. – Εκπαιδευτής Ενηλίκων
MSc. Ανάλυσης και Διαχείρισης Ανθρωπογενών & Φυσικών Καταστροφών
Διαπολιτισμικός Μεσολαβητής

 Το Φαινόμενο των «Ανθρώπινων Ροών»

Η μετανάστευση δημιουργεί Ιστορία και η Ιστορία δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μετανάστευση ως διαχρονικό κι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το κοινωνικό αυτό φαινόμενο της μετακίνησης πληθυσμών από έναν τόπο σε έναν άλλον αποτελεί πρόκληση για την ανθρωπότητα, καθώς μπορεί να την επηρεάσει ποικιλοτρόπως με επιπτώσεις σε πολλαπλά επίπεδα: νομικό, οικονομικό, κοινωνικό, ανθρωπιστικό, ασφάλειας. Προς τούτο κι επιβάλλεται πλέον ως αντικείμενο μελέτης και προετοιμασίας όλων των χωρών, που καλούνται ή θα κληθούν να το αντιμετωπίσουν.
Η Ελλάδα (πύλη εισόδου στην Ευρώπη) ως χώρα υποδοχής ή ως ενδιάμεσος σταθμός δέχεται τα τελευταία χρόνια τεράστια εισροή διαφορετικών πληθυσμών από άλλες γεωγραφικές περιοχές και μάλιστα πληθυσμών που διαφέρουν εντελώς σε θρησκεία, παραδόσεις και κουλτούρα, οι οποίοι άλλοτε αποτελούν απειλή για τον χώρο της ασφάλειας και άλλοτε δέχονται απειλές στη δική τους ασφάλεια. Κρατικοί Φορείς, Υπηρεσίες, αλλά και Ιδιωτικές Επιχειρήσεις Παροχής Υπηρεσιών Ασφαλείας διαχειρίζονται καθημερινά πλήθος σχετικών περιστατικών σε μικρότερη ή μεγαλύτερη κλίμακα σε μια κοινή προσπάθεια προστασίας κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, που παλεύει να παραμείνει ασφαλής και να επιβιώσει στο αύριο.

Μεταναστευτικές Ροές στην Ευρώπη – Σύγχρονη Πραγματικότητα

Καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας της, η ανθρωπότητα βίωσε με ποικίλους τρόπους το φαινόμενο των πληθυσμιακών μετακινήσεων, αντιμετώπισε τις συνέπειες (θετικές ή αρνητικές) που προέκυψαν και τελικά επηρεάστηκε, αλλά και διαμορφώθηκε από αυτές. Το δε μέλλον φαίνεται να μας επιφυλάσσει σε μεγάλη πλέον έκταση και κάτι νέο: την «περιβαλλοντική μετανάστευση»! Για αυτόν τον λόγο σε έναν πλανήτη όπου οι ανθρωπογενείς και φυσικές καταστροφές συνεχώς μεγεθύνονται σε ένταση και συχνότητα, όπου το κλίμα αλλάζει, όπου η επιβίωση πολλών ανθρώπων καταντά αδύνατη και η γη γίνεται αφιλόξενη κι επικίνδυνη, επιβάλλεται πια να προετοιμαζόμαστε και για νέες εξελίξεις στις μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών.

Οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες είναι πια ένα σύγχρονο θέμα προς συζήτηση κι αντιμετώπιση! Ξεκινώντας οπότε από τις οικονομικές προεκτάσεις του θέματος, που είναι τα όρια των αντοχών μιας χώρας για το πόσους είναι ικανή να φιλοξενήσει, πρέπει να φτάσουμε και σε θέματα συνύπαρξης και κουλτούρας, όπου το μη ευρωπαϊκό στοιχείο (ασιατικό ή αφρικανικό) πρέπει να συμβιώσει με τον δυτικό τρόπο ζωής. Και το μωσαϊκό ολοκληρώνεται με ένα τελευταίο σημαντικό στοιχείο: το ανθρωπιστικό, έτσι όπως αυτό θα αντιμετωπιστεί από τις κοινωνίες και τα κράτη, ώστε να επιτευχθεί η διαχείριση, η ανακούφιση του συνανθρώπου και η διαχείριση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων του.

Για τον λόγο τούτο και το μεταναστευτικό–προσφυγικό ζήτημα επιβάλλεται πλέον ως αντικείμενο μελέτης και προετοιμασίας για τις χώρες που είναι πρώτες στην αντιμετώπιση του φαινομένου, αλλά και για τις χώρες που θα επηρεαστούν σε δευτερεύοντα χρόνο. Ήδη αυτήν τη στιγμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτούνται ερευνητές, Ινστιτούτα Μελετών και φορείς της κοινωνίας των πολιτών (π.χ. ΜΚΟ) από όλη την Ευρώπη για μια ολοκληρωμένη επιστημονική προσέγγιση του φαινομένου προσανατολισμένη κυρίως στις χώρες υποδοχής (όπως είναι και η Ελλάδα) με σκοπό την πρόβλεψη και πρόληψη του φαινομένου μελλοντικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Έχει, δε, παρατηρηθεί πως όταν η μετακίνηση πληθυσμών αρχίζει να ξεπερνά τα όρια αντοχών της χώρας υποδοχής και όταν αρχίζει να γίνεται με ριψοκίνδυνο τρόπο, τότε τα αρμόδια κρατικά όργανα καλούνται να επέμβουν όχι μόνο για την ασφάλεια των προσφύγων/μεταναστών κατά τη μετακίνηση και προσέγγιση στη χώρα, καθώς και για την ασφαλή τους διαβίωση εντός των συνόρων ή για την επιστροφή τους στη χώρα προέλευσης, αλλά και για τη γενικότερη αίσθηση ασφάλειας της χώρας. 

Το Προσφυγικό Ζήτημα

Οι άνθρωποι είτε λέγονται «μετανάστες» είτε «πρόσφυγες», είτε τους έδιωξε μακριά από την πατρίδα τους ο πόλεμος, η φτώχια, η ανεργία, η ξηρασία, η πλημμύρα, η θερμοκρασία ή η άγονη γη, είναι πάντα «άνθρωποι», όντα που υποφέρουν κι αναζητούν μια καλύτερη τύχη.

Στην Ελλάδα του σήμερα, που – ως γνωστό – βιώνει τα τελευταία χρόνια μια εκτεταμένη οικονομική κρίση, καταβάλλονται φιλότιμες προσπάθειες να διατηρηθεί ακόμη το ανθρώπινο πρόσωπο του λαού μας σώζοντας – όσον είναι δυνατόν – τις ζωές απελπισμένων ανθρώπων. Ακόμη και οι απλοί ψαράδες και οι καθημερινοί άνθρωποι γίνονται «μικροί ήρωες ή θεοί» στα μάτια απελπισμένων και μισοπεθαμένων μεταναστών, που ξεβράζονται από τη θάλασσα και προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους προς μια νέα ζωή. Στην κοινή αυτή προσπάθεια όλοι όσοι δραστηριοποιούνται ή μπορούν να δραστηριοποιηθούν στον τομέα της Πολιτικής Προστασίας προσπαθούν να δουλέψουν οργανωμένα κι αρμονικά και να λάβουν κάθε δυνατή συνδρομή κρατικού ή ιδιωτικού Φορέα. Νέοι Νόμοι και θεσμοί ειδικά μετά το 2019 φιλοδοξούν να αντιμετωπίσουν πιο δυναμικά κι αποτελεσματικά το φαινόμενο και να δώσουν λύσεις σε προβλήματα, που μοιραία αναφύονται μαζί με τις μεταναστευτικές/προσφυγικές ροές.

Μέσα από αυτό λοιπόν το πρίσμα η Διεθνής Κοινότητα και ειδικότερα η ΕΕ και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχεδιάζουν και προτείνουν συνεχώς πολυεπίπεδες λύσεις, προκειμένου όλες αυτές οι ανθρώπινες ροές να τύχουν της αρμόζουσας διαχείρισης, να πετύχουν την κοινωνική τους ένταξη κι ενσωμάτωση, αλλά και ακόμη παραπέρα να σχεδιαστεί το μέλλον αυτών των ανθρώπων στις κοινωνίες μας με βάση την εργασιακή αξιοπρέπεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την πολιτική ισότητα και συμμετοχή, αλλά και τις διευρυμένες κοινωνικές ευκαιρίες.

Η Συμβολή του Πυροσβεστικού Σώματος στο Μεταναστευτικό ως Επιχειρησιακού Βραχίονα της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας

Το θέμα σε εθνικό επίπεδο ενδιαφέρει σίγουρα πολλούς κρατικούς φορείς κι αγγίζει πολλές Υπηρεσίες, που στοχεύουν στην Πολιτική Προστασία, αλλά και στη Δημόσια Τάξη κι Ασφάλεια της χώρας μας, που αποτελεί και χώρα υποδοχής. Μοιραία λοιπόν αποτελεί πεδίο ενδιαφέροντος και του Πυροσβεστικού Σώματος, όπως και των λοιπών Σωμάτων Ασφαλείας.

Η εμπλοκή του Π.Σ. στο μέλλον αναμένεται να είναι και κλιμακωτή και σταδιακά αυξανόμενη τόσο ως τεχνική εμπλοκή, αλλά και ως υπηρεσιακό καθήκον, καθότι αποτελεί θεσμικά το αρμόδιο όργανο που επιλαμβάνεται αντίστοιχων παραγόντων/καταστάσεων (τεχνολογικές, ανθρωπογενείς καταστροφές), με τους οποίους συνδέεται το εν λόγω φαινόμενο. Ήδη άλλωστε από την αρχή της εμφάνισης των ανθρώπινων ροών το Πυροσβεστικό Σώμα κλήθηκε πολύ συχνά να συμμετέχει στην επιχείρηση αυτή ως ο Βασικός Επιχειρησιακός Βραχίονας της Πολιτικής Προστασίας της χώρας. Μέχρι σήμερα το είδαμε να δραστηριοποιείται όχι μόνο στη διάσωση πολλών ανθρώπων κατά την είσοδό τους στη χώρα, αλλά και στην εύρυθμη λειτουργία των δομών φιλοξενίας τους μέσω της προστασίας από ατυχήματα και λοιπές αιτίες επικινδυνότητας. Φαίνεται δε ότι – πέρα από την πρωταρχική του αρμοδιότητα – θα κληθεί στο μέλλον να συμβάλλει όλο και περισσότερο τόσο με το προσωπικό του, όσο και με τα μέσα, που διαθέτει, στη διαχείριση αυτού του όλο και αυξανόμενου προβλήματος της χώρας μας. Οι Έλληνες Πυροσβέστες (ένστολοι, αλλά και εθελοντές) έχουν εκείνη την τεχνογνωσία, αλλά και εκείνη τη θέληση, την ευαισθησία και την ανθρωπιά, που απαιτείται, για να αντιμετωπίσουν συνδυαστικά με τους υπόλοιπους αρμόδιους Φορείς τις καθημερινές πιέσεις και τον όγκο των πάσης φύσεως περιστατικών, που προκύπτουν λόγω του μεταναστευτικού/προσφυγικού ζητήματος.

Η δύσκολη διαβίωση στα άλλοτε hot spots και πλέον Κ.Υ.Τ. που χαρακτηρίζεται από δυσεπίλυτα προβλήματα (όπως: η παρατεταμένη και όχι προσωρινή διαμονή, η έλλειψη οργάνωσης, ο υπερπληθυσμός και συγχρωτισμός ανόμοιων ομάδων, οι συγκρούσεις και τα εγκλήματα μεταξύ των μεταναστών, αλλά και κατά των Ελλήνων, καθώς και τα πάσης φύσεως ατυχήματα με κόστος ακόμη και την ανθρώπινη ζωή) έχει πολλές φορές οδηγήσει σε καταστάσεις που η επέμβαση του Π.Σ. υπήρξε αναγκαία και καθοριστική.

Στις 24 Νοεμβρίου 2016, στις 11.00 το βράδυ, μια φιάλη υγραερίου εξερράγη σε μια σκηνή στο hot spot της Μόρια, σκοτώνοντας μια 60χρονη γυναίκα και το 5χρονο εγγόνι της. Λόγω της υπέρβασης των δυνατοτήτων φιλοξενίας του hot spot, καθώς η διάταξη των σκηνών ήταν πολύ πυκνή, υπήρξε γρήγορη εξάπλωση της φωτιάς, με αποτέλεσμα να υπάρχουν άλλα 2 άτομα με πολύ σοβαρά εγκαύματα, που μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και άλλα 10 άτομα, που μεταφέρθηκαν στο τοπικό Νοσοκομείο. Την ίδια ώρα σημειώθηκαν επεισόδια από μετανάστες στις γύρω σκηνές, που και εκείνοι (σε προσπάθεια διαμαρτυρίας για τις καθυστερήσεις στη διαδικασία ασύλου και την παρατεταμένη κράτηση) κυκλοφορούσαν με φωτιές στον καταυλισμό και από ένα σημείο και μετά υπήρχαν διάσπαρτες εστίες φωτιάς που είχαν προκληθεί και από αυτούς.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2020 μετά από πυρκαγιά που ξεσπά στις 02.00 στη Μόρια, εκκενώνεται το ΚΥΤ και καταστρέφεται σχεδόν ολοσχερώς. Κι ενώ ο καταυλισμός της Μόριας καιγόταν, ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων και μεταναστών (περίπου 1.000 άτομα) διέφυγαν προς τα γύρω βουνά, αλλά και την πόλη της Μυτιλήνης. Αφορμή αποτέλεσε η γνωστοποίηση ότι 35 άτομα βρέθηκαν θετικοί στον κορωνοϊό και ότι έπρεπε να τεθούν σε απομόνωση μαζί με μέλη των οικογενειών τους, αλλά και όσους είχαν χαρακτηρισθεί ως επαφές τους. Αυτό θα γινόταν σε χώρους αποθήκης λίγο έξω από το ΚΥΤ στο δρόμο προς την Παναγιούδα. Η προοπτική της απομόνωσης προκάλεσε την έντονη αντίδραση κάποιων, οι οποίοι και αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τον καταυλισμό. Αντίστοιχα κάποιοι άλλοι αργά το βράδυ προσπάθησαν να βγουν από το ΚΥΤ και να κινηθούν προς τα βουνά θεωρώντας ότι έτσι θα διαφύγουν από τον κίνδυνο του κορωνοϊού, που θα προκαλούσε η επαφή με όσους δεν δεχόταν να απομακρυνθούν. Οι συγκρούσεις μεταξύ τους οδήγησαν σύντομα σε φωτιές, αρχικά περιμετρικά του καταυλισμού. Η πυρκαγιά που επεκτάθηκε κατέκαψε όλες τις σκηνές έξω και γύρω από το ΚΥΤ, αλλά και κοντέινερ μέσα σε αυτό. Οι εικόνες από τη πύρινη λαίλαπα υπήρξαν συγκλονιστικές και κάτοικοι της Μόριας κατήγγειλαν στις αρμόδιες Αρχές ταυτόχρονους εμπρησμούς. Σχεδόν δε παράλληλα με την πυρκαγιά στη Μόρια ξέσπασαν και δυο δασικές πυρκαγιές στις περιοχές Βατούσα και Αντίσσα του Δήμου Δυτικής Λέσβου. Ισχυρές Πυροσβεστικές δυνάμεις επιχείρησαν και στα τρία μέτωπα, ενώ έγιναν αναφορές και για επίθεση με πέτρες σε Πυροσβέστες, που προσπαθούσαν να επιτελέσουν το έργο τους.

Στις 15 Σεπτεμβρίου 2020 ξεσπά πυρκαγιά σε απόκρυμνη πλαγιά έξω από το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης Προσφύγων και Μεταναστών στο Βαθύ της Σάμου στην περίμετρο της κατασκήνωσης σε απόστασή 50 μέτρων από την τελευταία σκηνή. Καθότι το σημείο και ο τρόπος υποδείκνυαν μάλλον ξεκάθαρα εμπρησμό, ακολούθησαν έξι προσαγωγές μεταναστών. Το περιστατικό θεωρήθηκε από τις Τοπικές Αρχές ως μια κίνηση αποσταθεροποίησης της κατάστασης διαχείρισης των ΚΥΤ και ως μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας “αυτοματισμός εξέγερσης τύπου Μόριας” (που είχε προηγηθεί στις 9 Σεπτεμβρίου). Οι Αρχές όμως, που είχαν τεθεί σε αυξημένη επαγρύπνηση λόγω της Μόριας, δεν άφησαν να «περάσει το σχέδιο», που είχε μάλλον ως στόχο την καταστροφή του ΚΥΤ. Στο σημείο έσπευσε άμεσα ισχυρή Αστυνομική Δύναμη, για να περιορίσει τους πρόσφυγες και μετανάστες εντός του ΚΥΤ, καθώς και Δυνάμεις της Πυροσβεστικής, ενώ συνέδραμαν οι Εθελοντές Πυροσβέστες και η Πολιτική Προστασία. Το όλο πάντως συμβάν φάνηκε να ξεκίνησε με αφορμή την αναστάτωση, που επικρατούσε από πιο νωρίς, λόγω του εντοπισμού κρουσμάτων κορωνοϊού σε δύο πρόσφυγες, οι οποίοι τρεις μέρες πριν είχαν μεταβεί στο ΚΥΤ με ύποπτα συμπτώματα και αφού υπεβλήθησαν σε τεστ, διαπιστώθηκαν 52 θετικοί στον κορωνοϊό. Μετά τη γνωστοποίηση των κρουσμάτων ξεκίνησαν οι διαδικασίες ιχνηλάτισης, που οδήγησαν στον εντοπισμό ενός ακόμη πρόσφυγα θετικού στον κορωνοϊό. Οι επακόλουθοι αυτοί έλεγχοι προκάλεσαν αναστάτωση στο ΚΥΤ, καθότι διέμεναν εκεί πάνω από 4.600 άτομα, όταν η ονομαστική χωρητικότητά του ήταν μόλις 648 άτομα και φυσικά καθίστατο πρακτικά αδύνατο να υπάρξει η απαιτούμενη για τη μη διάδοση του ιού φυσική απόσταση.

Παράλληλα, κατά την ίδια χρονική περίοδο του Σεπτεμβρίου 2020 καταγράφονται 11 φωτιές στην Αλεξανδρούπολη, με την τελευταία πυρκαγιά, και πιο δύσκολη, να απειλεί και οικισμούς. Να σημειωθεί ότι αρκετές από τις εστίες παρατηρήθηκε πως ήταν σε περιοχές, που αποτελούν περάσματα μεταναστών, όπως ο Προβατώνας, το Μαυροκκλήσι και η Μάνδρα. Και με βάση αυτή την παρατήρηση οι εμπλεκόμενοι φορείς εξέφρασαν σοβαρές υποψίες ότι ενδέχεται να προκαλούνται από τους ίδιους τους μετανάστες, ειδικά κάθε φορά που εντείνεται η αυστηρότητα στη μεταναστευτική πολιτική.

Για μία συνδυαστική αντιμετώπιση του προβλήματος με τη συνδρομή κρατικών κι ιδιωτικών φορέων

Η κατάσταση του μεταναστευτικού στη χώρα μας δυστυχώς δείχνει να μην είναι προσωρινή. Τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον δεν φαίνεται ο τεράστιος αυτός αριθμός των εγκλωβισμένων προσφύγων να αποχωρεί από την Ελλάδα, απεναντίας προστίθενται κι άλλοι (όπως πχ τα θύματα του πολέμου στην Ουκρανία).

Έτσι το πρόβλημα ως κοινό μέλημα κρατικών κι ιδιωτικών φορέων χρειάζεται συνδυαστική αντιμετώπιση κι από κοινού δράση και συνεργασία.

Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας ο κλάδος της Ιδιωτικής Ασφάλειας παρουσιάζει ήδη αλματώδη ανάπτυξη. Η φύλαξη ως μέτρο πρόληψης, ακόμη και εκεί όπου η Πολιτεία χρειάζεται ενίσχυση και συνδυασμένες δράσεις, έχει πλέον ανατεθεί σε Ι.Ε.Π.Υ.Α. (Ιδιωτικές Επιχειρήσεις Παροχής Υπηρεσιών Ασφάλειας). Αναμενόμενο ήταν λοιπόν να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο η παρουσία των ιδιωτικών φυλάκων και στις όποιες προσπάθειες ελέγχου των προβλημάτων που προκύπτουν από τα κύματα των μεταναστών και προσφύγων. Τα άλλοτε hot spots και πλέον Κ.Υ.Τ. (Κέντρα Υποδοχής Ταυτοποίησης Προσφύγων – Μεταναστών) εποπτεύονται καθημερινά και από ιδιωτικούς φύλακες, ώστε να προλαμβάνουν και να βοηθούν στην έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση περιστατικών επικίνδυνων για την ασφάλεια όλων μας.

Οι ιδιωτικοί φύλακες μπορούν όμως και πέρα από τα Κ.Υ.Τ. να αξιοποιηθούν γενικότερα και να αποτελέσουν «τα μάτια και τα αυτιά» των Κρατικών Υπηρεσιών μας στις δράσεις του μεταναστευτικού προβλήματος. Η ευρύτερη ενεργοποίησή τους στον τομέα της πρόληψης και η συνεργασία τους με τις Κρατικές Αρχές μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στη διασφάλιση της ομαλούς κι ασφαλούς συνύπαρξης αλλοδαπών κι ημεδαπών.

Το Πυροσβεστικό Σώμα μέσα από ειδικές δράσεις κι εκπαιδεύσεις των ιδιωτικών φυλάκων μπορεί να δημιουργήσει έναν νέο βοηθητικό στο έργο του «Υποβραχίονα Πολιτικής Προστασίας», ειδικά στον τομέα των μεταναστευτικών ροών. Επίσης, η άρτια εκπαίδευση των ιδιωτικών φυλάκων πάνω στις νέες ανάγκες φύλαξης κι ενίσχυσης της εσωτερικής ασφάλειας, αλλά και η κρατική πιστοποίηση των ικανοτήτων τους πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης μέριμνας εκ μέρους όλων των υπεύθυνων φορέων, με στόχο την ενίσχυση των δράσεων της Πολιτείας. Η συνδυαστική κι οργανωμένη δράση κρατικών και ιδιωτικών φορέων είναι ίσως η λύση για μία πλήρη αντιμετώπιση της κατάστασης που βιώνουμε και θα βιώσουμε στο μέλλον.

Προτάσεις αντιμετώπισης των ανθρώπινων ροών βάσει της ελληνικής εμπειρίας και των ευρωπαϊκών προτύπων

• Καλή οργάνωση και συντονισμένη δράση από όλους τους φορείς, Υπηρεσίες κι Οργανισμούς,
• Νομοθετική οργάνωση εθελοντικών δράσεων των πολιτών σε θέματα ενσωμάτωσης κι εκπαίδευσης προσφύγων και διάδοσης μίας νοοτροπίας πρόληψης ως προς την ασφαλή διαβίωση.
• Συστηματικός έλεγχος και συντονισμός των Εθελοντικών Οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στην αντιμετώπιση του προβλήματος, ώστε να αποφεύγονται ανεπιθύμητες κερδοσκοπίες και αδικαιολόγητος πλουτισμός.
• Εύρυθμη λειτουργία των Κ.Υ.Τ. και συνεχής επαναπροσδιορισμός των σχετικών Κανονισμών ανάλογα με τα αποτελέσματα και τις ανάγκες, που παρατηρούνται στην πράξη.
• Οργανωμένες εκπαιδευτικές και κοινωνικές δράσεις για την κοινωνικοποίηση κι ενσωμάτωση των μεταναστών στα κράτη υποδοχής.

Συμπεράσματα

Στη νέα τάξη πραγμάτων σίγουρα δεν μπορούμε να σταματήσουμε τις ανθρώπινες ροές. Ο Νόμος κι η Πολιτική ίσως δυσκολεύονται να βρουν μία κοινή γλώσσα συνεννόησης στο φαινόμενο των ανθρώπινων ροών. Η ανθρωπιά όμως σε όλα τα έθνη και τις εποχές μιλά την ίδια γλώσσα και μπορεί να δώσει λύσεις, εφόσον υπάρχει κοινή θέληση για το κοινό καλό της ανθρωπότητας. Οι ισορροπίες που θα προκύψουν από τις όποιες μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών σε παγκόσμιο επίπεδο δεν θα είναι πια ίδιες. Κι οι επιπτώσεις δεν θα είναι μόνο για τους άλλους, αλλά και για όλους μας.

Στην Ελλάδα του σήμερα, που βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα», πρέπει να αντιμετωπιστεί δυναμικά το φαινόμενο και να δοθούν λύσεις σε προβλήματα, που μοιραία αναφύονται μαζί με τις μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές. Η ενίσχυση της διαχειριστικής ικανότητας του Κράτους του φαινομένου μέσα από τη συνδρομή των Σωμάτων Ασφαλείας, που έχουν ως καθήκον τόσο την περιπολία της χώρας και την προστασία της από παράνομες εισόδους, όσο και την προστασία όποιου πληθυσμού βρίσκεται σε κίνδυνο, είναι αναμφισβήτητη.

Είμαστε όλοι επιβάτες στο ίδιο πλοίο, που λέγεται Γη. Κι όταν αυτό βουλιάξει στη μια άκρη, μοιραία θα βουλιάξει τελικά και το πλοίο ολόκληρο. Κι είναι μονόδρομος αυτό να μας γίνει συνείδηση κι εφαλτήριο κοινής δράσης στα πλαίσια της παγκόσμιας δικαιοσύνης κι ενσωμάτωσης. Σίγουρα οι ισορροπίες που θα προκύψουν στο μέλλον από τις όποιες μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών σε παγκόσμιο επίπεδο δεν θα είναι πια οι ίδιες. Κι οι επιπτώσεις δεν θα είναι μόνο για τους άλλους, αλλά και για όλους εμάς.

Στις 20 Ιουνίου 2017, Παγκόσμια Ημέρα των Προσφύγων, ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Filippo Grandi, δηλώνει χαρακτηριστικά: «Ζούμε σε έναν κόσμο που είναι συχνά γεμάτος αβεβαιότητα. Η οικονομική αστάθεια, οι πολιτικές αναταραχές και η βία, που συμβαίνουν κοντά στο σπίτι μας, μπορεί να μας κάνουν να θέλουμε να κλείσουμε τα μάτια μας ή την πόρτα μας. Αλλά ο φόβος και o αποκλεισμός δε θα μας οδηγήσουν σε κάτι καλύτερο, παρά μόνο σε τείχη, αποξένωση και απόγνωση. Όλοι αυτοί οι πρόσφυγες έχοντας χάσει το σπίτι τους, τη δουλειά τους και μερικές φορές την οικογένειά τους δε το βάζουν κάτω και βρίσκουν τον τρόπο να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή. Καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια, για να ανήκουν κάπου και να συνεισφέρουν, πλησιάζουν τους νέους τους γείτονες, δημιουργώντας σχέσεις και νέες ευκαιρίες. Η εμπειρία μας έχει δείξει ότι στο κατάλληλο περιβάλλον οι πρόσφυγες φέρνουν λύσεις, όχι προβλήματα. Για να επιτευχθεί όμως η ένταξη, χρειάζεται να τους ανοίξουμε το μυαλό μας, την καρδιά μας και τις Κοινότητές μας» (Filippo Grandi, Ύπατη Αρμοστία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, 2017).

Η Ασφάλεια δεν είναι τελικά μόνο κρατική υπόθεση.

Είναι υπόθεση και μέλημα ΟΛΩΝ μας….