Η Κάθοδος των Αρίστων : Εκπαίδευση και δια βίου μάθηση

Το  ¶ ρ ι σ τ ο  και το  Α ξ ι ό λ ο γ ο, δεν το κρίνεις μόνο εκ του αποτελέσματος. Το κρίνεις και από τη διαδικασία που αυτό περιέχει. (Δημόκριτος, συμφ. με DIELS-KRANZ 1964. Επίσης, καθηγητής Thayer, Πανεπιστημίου Wisconsin).
Μία από τις πρώτες – πρώτες φάσεις της διαδικασίας για την  προετοιμασία της «Καθόδου των Αρίστων» είχε τον Κωδικό «Α Στάδιο 40 + 40». Αφορούσε το πρώτο στάδιο, 2 Projects (Pr). 1ο Pr: 40 ώρες επιμόρφωση των ήδη λίαν έμπειρων στελεχών Top και middle level management. 2ο Pr: 40 ώρες συνεχιζόμενης κατάρτισης του προσωπικού που επιχειρεί. (Και δεν έχουμε τελειώσει).

Στο πρώτο επεξεργάσθηκαν θέματα οράματος, αποστολής, πολιτικής και στρατηγικής. Επίσης θέματα του με ποιον τρόπο θα γίνει η υλοποίησή τους, με εστίαση στο λειτουργικό ρόλο των εγκαταστάσεων και στη λεγόμενη «δημιουργική λογιστική». Αυτά, μαζί με τον τρόπο «νικηφόρας» άμιλλας συμπεριλήφθηκαν στο στρατηγικό σχεδιασμό. Τα στελέχη middle level ενισχύθηκαν με γνώση επιτελικού και επιχειρησιακού σχεδιασμού αλλά και ειδικών γνώσεων management που αφορούν στον έλεγχο, στην πειθαρχία, στην επικοινωνία, στην ανάθεση αρμοδιοτήτων, στην υποκίνηση, στο συντονισμό, στην ανταπόκριση στις προσδοκίες, στη λύση προβλημάτων αλλά και στη διακριτή φύση του SECURITY, που είναι η πρόληψη του εγκλήματος (του οποιουδήποτε) ανά περίσταση. Επίσης σε ό,τι έχει να κάνει με τις νέες τάσεις για θέματα Health, Safety, Environmental Protection, Building – Complex management, ασφάλεια ιδιοκτησιών που αποτελούν ειδικούς προορισμούς και χαρακτηρίζονται από μεγάλα μεγέθη, στη συνεργασία με τις Αρχές, στην ανάπτυξη της δια βίου μάθησης των εργαζομένων, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες πτυχές της εκπαίδευσης ενηλίκων και κάθε τι που αφορά στην αξιολόγηση δραστηριοτήτων και στην εκμετάλλευση αποτελεσμάτων από αυτές.
Στο δεύτερο η δουλειά ήταν επίπονη και δεν έχει τελειώσει. Έπρεπε να διακριβωθούν ατομικές στάσεις που προέρχονται απο αντιλήψεις οι οποίες έχουν παραχθεί απο συγκεκριμένο για το κάθε μέλος του προσωπικού, αξιακό πλαίσιο. Βέβαια, τα πρώτα βήματα είχαν ήδη γίνει απο το στάδιο της επιλογής που είναι πάντα ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα και απαιτείται διεργασία και όχι απλά διαδικασία. Ιδίως όταν έχεις να κάνεις με το dark cloud της ιδιωτικής ασφάλειας με προβλήματα όπως: τον ευκαιριακό χαρακτήρα της απασχόλησης που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχουν ενστερνισθεί προκαταβολικά, αλλά και το να πεισθούν ότι εργάζονται «για δύο αφεντικά» ενώ κρίνονται απο περισσότερα. Μετά έπρεπε να μυηθούν στην κουλτούρα της ιδιωτικής ασφάλειας με ταυτόχρονη ενίσχυση της αυτοεκτίμησής τους. ¶λλα θέματα στη σειρά είχαν να κάνουν με την αποφυγή του πανικού (τρόποι) και την πρώτη ανταπόκριση σε περιστατικό, με το δυνατόν λιγότερα λάθη. Το πώς θα μεταμορφωθούν δηλαδή αστραπιαία σε «ten minutes security managers» μέχρι την άφιξη αρχιφύλακα ή επόπτη. Τους αναπτύχθηκαν τα πεδία εφαρμογής, τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις του βασικού νόμου 2518/97 – όπως είχε συμπληρωθεί μέχρι το 2003 και έχει τροποποιηθεί με το Ν.3707/2008 – ιδίως η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ.1 του Συντάγματος της Χώρας, η υποχρέωση της άψογης συνεργασίας με κρατικούς υπαλλήλους, η τέλεια εξυπηρέτηση ΑΜΕΑ (αφού οι υπηρεσίες ιδιωτικής ασφάλειας παρέχονται σε όλους) και οι βέλτιστες πρακτικές του τρόπου αποτελεσματικής διεξαγωγής των δύο βασικών αξόνων που κινείται η ιδιωτική ασφάλεια. Τον έλεγχο προσβάσεων και τον έλεγχο ασφάλειας μαζί με όποιες γνώσεις απαιτούν οι έλεγχοι αυτοί. Και οι εκπαιδεύσεις αυτές συνεχίζονται και θα συνεχίζονται με πολλές ασκήσεις, δραστηριότητες, αναλύσεις παλαιών περιστατικών, simulations κ.λπ.
Τα θέματα ιδιωτικής ασφάλειας είναι σαν τον ταξιδιώτη στην έρημο, που χρειάζεται ικανά εφόδια και ένα μέσο .Τα εφόδια είναι οι γνώσεις και η εκμάθηση του να ενισχυθεί «το τσαγανό» να τις εφαρμόσει. Το μέσο είναι η δια βίου μάθηση. Πεδίο εφαρμογής, η προστασία του πελάτη, του οποίου όμως οι ¶ριστοι φροντίζουν και για την ανάπτυξη των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων ή την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων προορισμού του.